اثربخشی زوج درمانی شناختی ؛ سیستمی گاتمنی بر تعهد زناشویی زوجین شهر مشهد

حضور عناصری همچون تعهد زناشویی، بی آلایشی زناشویی و ارتباط زناشویی در کنار نبود عناصری مانند خشونت خانوادگی و خیانت در میان زوجین، از برجستهترین عوامل تضمین کننده پیوند زناشویی سالم است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش زوجدرمانی شناختی - سیستمی گاتمنی بر تعهد زناشویی زوجین شهر مشهد بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با پیشآزمون - پسآزمون و گروه گواه است. جامعه آماری پژوهش دربرگیرنده همه زوجین مراجعهکننده به مراکز مشاوره شهر مشهد و نمونه پژوهش دربرگیرنده 32 زوج بودند که به صورت در دسترس انتخاب شدند و از راه گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش 16) زن و شوهر) و گواه 16) زن و شوهر) جایگزین شدند. برای جمعآوری دادهها از سیاهه تعهد زناشویی آدامز و جونز (1997) استفاده شد. متغیر مستقل، زوجدرمانی به شیوه گاتمنی (شناختی-سیستمی) بود که در 8 نشست 2 ساعته (هفتهای یک نشست) به گروه آزمایش آموزش داده شد. دادهها با بهکارگیری آزمون t گروههای مستقل و روش تحلیل کوواریانس تحلیل شد. برآیندها نشان میدهد که زوجدرمانی شناختی- سیستمی گاتمنی با توجه به آماره به دست آماده (F=6/4) اثربخشی معنیداری (P 0/05) بر تعهد زناشویی داشته و مایه افزایش تعهد در زوجین میگردد. زوجدرمانی شناختی - سیستمی گاتمنی به شیوه غیرمستقیم و از راه بهبود کارکرد زوجین در باورهای ارتباطی بر تعهد زناشویی و بهبود تعهد اثرگذار است

Keywords:

زوج درمانی , گاتمن , شناختی , سیستمی , تعهد زناشویی