اثر سطوح متفاوت سیلی مارین بر عملکرد، خصوصیات لاشه و وضعیت آنتی اکسیدانی جوجه های گوشتی

به منظور بررسی تاثیر سطوح متفاوت سیلیمارین (صفر، 100، و 200 میلیگرم در کیلوگرم جیره) بر عملکرد، خصوصیات لاشه، برخی فراسنجه های خونی، و وضعیت آنتیاکسیدانی جوجه های گوشتی از 120 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 در سه تیمار با چهار تکرار و 10 قطعه جوجه گوشتی در هر تکرار در قالب طرحکاملا تصادفی استفاده شد. نتایج آزمایش نشاندهنده آن است که استفاده از 200 میلیگرم سیلیمارین، وزن روزانه را در دوره آغازین افزایش و در کل دوره پرورش کاهش داد و ضریب تبدیل خوراک را در دوره آغازین، رشد، و کل دوره آزمایش افزایش داد .(P<0/05) استفاده از سطوح 100 و 200 میلیگرم سیلیمارین در جیره، بهترتیب بازده لاشه و وزن نسبی سینه را افزایش داد .(P<0/05) افزودن 200 میلیگرم سیلیمارین به جیره باعث افزایش معنیدار غلظت مالوندیآلدهید (P <0/05) و نسبت هتروفیل به لنفوسیت (P<0/01) و کاهش معنیدار فعالیت سوپراکسید دسموتاز( P<0/05 ) شد. براساس نتایج پژوهش حاضر، استفاده از سیلی مارین در جیره جوجههای گوشتی در شرایط بدون تنش و بیماری، وزن نسبی لاشه و سینه را بهبود داد، ولی بر وضعیت اکسیداتیو پرنده اثری ندارد.

اثر سطوح متفاوت سیلی مارین بر عملکرد، خصوصیات لاشه و وضعیت آنتی اکسیدانی جوجه های گوشتی Keywords:

جوجه گوشتی , خصوصیات لاشه , سیلی مارین , عملکرد , وضعیت آنتی اکسیدانی