ترجمه قرآن در ترازوى تعادل

در دو دهه اخیر شاهد حرکت رو به گسترش ترجمه قرآن هستیم، این حرکت مبارک از یک سوامید بخش است و از سوى دیگر انتظار آفرین. امید آنکه زلال وحى و معارف قرآن، در معرض فهم و درک فارسى زبانان قرار مى گیرد و زمینه جنبش قرآن شناسى و قرآن گرایى در جامعه فراهم مى شود. و انتظار نسبت به کمال یابى و کاستى زدایى بیش از پیش روند ترجمه قرآن. تردیدى نیست که مهم ترین ابزار تکمیل و رفع کاستیهاى ترجمه، نقد و ارزیابى پیوسته کارهاى انجام شده است. و جاى بسى خوشحالى است که در این دو دهه تجربه ترجمه، از ابزار نقد نیز به خوبى استفاده شده است و نقدهاى عادلانه و دقیقى نسبت به برخى ترجمه هاى قرآن صورت گرفته است. اما به رغم همه تلاشهاى انتقادى و ارزیابانه، از آنجا که این نقدها بیشتر موردى و نسبت به یک ترجمه خاص بوده است، نگاه به کلیت فعالیت ترجمه قرآن و نقاط ضعف آن نادیده گرفته شده است. جا دارد روند ترجمه قرآن به صورت کلى مورد مداقه و ارزیابى قرار گیرد و ضعفها و کاستیهاى آن مطرح شود تا در نهایت به یک سلسله معیارهاى ثابت و استوار براى ترجمه قرآن دست یابیم. این نوشتار در پى آن است تا در این رابطه جستارگشایى کند و با گذر سریع به ترجمه هاى دو دهه اخیر از قرآن به نقطه ضعف هاى مشترک آنها اشاره نماید.