رابطه اعتماد اجتماعی و احساس امنیت در میان شهروندان تهرانی

نظم و امنیت از شاخص های اساسی رفاه انسان ها محسوب می شوند و چرخ های رشد و تعالی جامعه و افراد آن در گرو تامین این نیاز اساسی است در این پژوهش سعی شده است با بررسی رابطه اعتماد اجتماعی به عنوان عنصری اجتماعی و احساس امنیت در میان شهروندان تهرانی به راهکارهایی برای ارتقاء این مهم دست یابیم. روش تحقیق حاضر پیمایشی بوده و شهروندان تهرانی بالای 15 سال ساکن در 22 منطقه تهران، جامعه آماری آن را تشکیل می دهند. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 384 نفر تعیین شد. روش نمونه گیری در این پزوهش خوشه ای چند مرحله ای است و ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه بوده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که احساس امنیت از حیث سن و تحصیلات متفاوت است سن و احساس امنیت رابطه مثبت این تحصیلات و احساس امنیت رابطه منفی با یکدیگر دارند. اما در میان زنان و مردان تفاوت معناداری در احسا سامنیت دیده نشد. همچنین رابطه مثبتی میان اعتماد و احساس امنیت برقرار است از سوی دیگر احساس امنیت شهروندان تهرانی در سطح متوسط به پایین می باشد. به ارتقاء اعتماد اجتماعی می توان براحساس امنیت افزود با توجه به همبستگی نسبتا قوی میان اعتماد نهادی و احساس امنیت، می توان با بهبود عملکرد نهادها و جلوگیری از جرایم نرم افزاری درون سازمان ها به ویژه سازمان هایی که متولی برقراری نظم اجتماعی هستند، همچنین با کارفرهنگی تربیتی در زمینه افزایش اعتماد تعمیم یافتهف به افزایش احساس امنیت به عنوان یکی از شاخص های اساسی رفاه اجتماعی و توسعه یاری رساند.

Keywords:

احساس امنیت , امنیت مالی , امنیت جانی , امنیت فکری , امنیت اجتماعی , اعتماد اجتماعی