سنخ شناسی یاریگری ها در جنگ براساس روایت های زنان جنگ زده

تحقیقات اندکی پیرامون یاریگری های مردمی و دولتی در دوران جنگ و پس از آن انجام شده است. زنان جنگ زده ساکن در شهرک شهید بهشتی مشهد، به عنوان یکی از مهمترین گروه های درگیر پدیده جنگ تحمیلی و پس از آن، از مهمترین راویان آن، در نگارش تاریخ جنگ مطلقا دچار بی مهری شده اند. با عطف به وجود چنین خلا مهمی، این مقاله که بخشی از نتایج به دست آمده از پایان نامه مقطع کارشناسی ارشد بوده و براساس روایت های زنان یاد شده و از خلال مصاحبه های روایی به دست آمده، برخی از مضامین یاریگری های مردمی و دولتی در زمان جنگ و پس از آن را با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی جمع آوری و طبقه بندی نموده است. محتوای موجود در نهایت در پنج مقوله یاریگری های دولتی به جنگ زدگان ، یاریگری های مردمی به جنگ زدگان ، یاریگری های جنگ زدگان به یکدیگر ، یاریگری های جنگ زدگان به هم میهنان و دولت و یاریگری های مردمی به هم میهنان و دولت قرار گرفت. مهمترین تفسیر و توضیح این سنخ بندی تشکل یافته اشاره به حضور ارزش های مثبت پیرامون یاریگری نهفته در پتانسیل فرهنگی ایرانیان داشته که در نتیجه آن امکان وقوع سریع کنش های یاریگرانه را نسبت به این پدیده شوم هموار ساخته و از سوی دیگر، نقش سرمایه های اجتماعی جنگ زدگان و بویژه سرمایه اجتماعی خانواده و نهاد خویشاوندی در شکل گیری و تداوم کنش های یاریگری، کاملا مشهود، همه جانبه و مستمر بوده است

Keywords:

یاریگری , مشارکت , مصاحبه روایی , تحلیل محتوای کیفی , پتانسیل فرهنگی , سرمایه اجتماعی