اثربخشی بازی درمانی به روش خانواده درمانی بر تعامل والد_کودک و مهارت های اجتماعی کودکان با اختلال نقص توجه و بیش فعالی

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی بازی درمانی به روش خانواده درمانی بر تعامل والد_کودک و مهارت های اجتماعی کودکان با اختلال نقص توجه و بیش فعالی بود. این پژوهش با طرح آزمایشی با گمارش تصادفی با پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه ی کودکان دختر 3 تا 6 سال مهد کودک های شهر اهواز در سال تحصیلی 1396-1395 را تشکیل دادند. تعداد 30 نفر به روش نمونه گیری تصادفی در گروه های آزمایشی و کنترل جایگزین شدند ( هر گروه 15 نفر ). جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه کانزر نسخه والدین ( 1990 )، مهارت های اجتماعی پیش از دبستان گرشام و الیوت ( 1990 ) و پرسشنامه رابطه والد-کودک پیانتا ( 1994 ) صورت پذیرفت. در فرایند اجرا، گروه آزمایش به مدت 10 جلسه تحت بازی درمانی به روش خانواده درمانی قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای را دریافت نکرد و به فعالیت های معمول خود ادامه دادند. جهت تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد. نتایج نشان داد که از نظر میانگین تعامل والد-کودک و مهارت های اجتماعی در مرحله پس آزمون حاکی از افزایش تعامل والد-کودک و مهارت های اجتماعی در گروه آزمایش بعد از آموزش بوده است. مطابق با نتایج این پژوهش، با استفاده از بازی درمانی به روش خانواده درمانی می توان تعامل والد-کودک و مهارت های اجتماعی دانش آموزان با نقص توجه/بیش فعالی را افزایش داد.

Keywords:

بازی درمانی , تعامل والد-کودک , مهارت اجتماعی , اختلال نقص توجه/بیش فعالی