مرورنظام منداثرات پرهیزغذایی Dietary restrictions بررشد تومورهای سرطانی

Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 388

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

MSEMSMED12_138

تاریخ نمایه سازی: 22 دی 1396

Abstract:

سابقه و هدف: اخیرا پیشنهاد شده است که پرهیز غذایی شامل محدودیت کالریک(calorie restriction)،گرسنگی بلندمدت (long term starvation) وگرسنگی کوتاه مدت(short term starvation) می تواند از وقوع برخی بیماری ها مانند سرطان جلوگیری و روش های درمانی آن را بهبود بخشد. نتایج مطالعات نشان داده است که در بین روش های پرهیز غذایی گرسنگی کوتاه مدت برای بیماران سرطانی مناسبتر است زیرا اتخاذ رژیم هایی مانند محدودیت کالریک و گرسنگی بلندمدت که دوره های طولانی نااشتایی داشته برای بیماران سرطانی که دچار کاهش وزن شده اند امکان پذیر نیست. از این رو ما در این مطالعه برای درک بهتر رابطه بین پرهیز غذایی با پیشرفت و درمان سرطان به مرور مقالات مرتبط پرداخته ایم.روش جستجو: در مطالعه ی حاضر به جستجو در بین مقالات انگلیسی موجود در پایگاه های اطلاعات علمی PubMedوScopusبا دستوری شامل کلیدواژه های fastingیاshort-term starvationوcancerیاchemotherapyدر بازه زمانی2007تا2017پرداخته ایم. غربالگری مقالات طبق الگویPRISMA در دو مرحله انجام شد.در مرحله اول بعد از حذف مقالات مشترک در بین نتایج جستجوی پایگاه های اطلاعات علمی به بررسی مقالات در سطح عنوان و خلاصه مقاله پرداختیم و سپس در مرحله دوم متن کامل تمام مقالات باقیمانده را بررسی کردیم.یافته ها: از مجموع1640مقاله41مقاله طبق ضوابط ورود به مطالعه مناسب تشخیص داده شدند. مرور این مقالات نشان داد که پرهیز غذایی قادر است ژن های دخیل در تکثیرسلولی و آپوپتز را در سلول های نرمال و سلول های سرطانی تنظیم کند. همچنین قادر است تغییرات مولکولی در ژن ها از قبیل IGF-1 و گیرنده اش القا کرده و پاسخ های التهابی را از طریق کاهش بیان سایتوکاین های پیش التهابی(مانند IL-10،IL-1β وTNF-α ) و افزایش بیان فاکتورهای ضد التهاب متوقف کند .نتیجه گیری: پرهیز غذایی یک عامل اثرگذار در پاسخ به شیمی درمانی در مدل های آزمایشی محسوب می شود اما به نظر می آید که اطلاعات بیشتری برای اثبات اثر آنها در انسان و طراحی دستورالعمل های رژیمی مبتنی بر آن ها در بیماران در حال شیمی درمانی نیاز است.

Authors

مرتضی محمدی رخ

کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران

ریحانه هوشیار

مرکز تحقیقات سلولی و مولکولی، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران.