بررسی تاثیر احساس خودکارآمدی با نگرش و عملکرد تحصیلی در درس ریاضی

هدف پژوهش حاضر تعیین ارتباط بین خودکارآمدی با نگرش و عملکرد تحصیلی درس ریاضی پایه نهم دختران شهرستان قشم بود. این تحقیق با توجه به نوع هدف، کاربردی و از نظر چگونگی اجرا در زمره تحقیقات توصیفی همبستگی قرار داشت. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه دانشآموزان دختر سال نهم شهرستان قشم که در سال تحصیلی 94- 95 مشغول تحصیل بودند، میباشد که تعداد آنها در مجموع 865 نفر است. براساس فرمول کوکران، حجم نمونه 266 نفر بود که به روش نمونهگیری تصادفی انتخاب شدند. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامه استاندارد باورهای خودکارآمدی شرر و همکاران (1982) استفاده شد. عملکرد دانش آموزان در درس ریاضی هم از نمرات پایان سال درس ریاضی به دست آمد. برای تحلیل دادهها از آزمون های استنباطی نظیر آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و مدل رگرسیون جهت بررسی رابطه و میزان تاثیر متغیرها بر یکدیگر استفاده شد. یافته ها نشان داد بین خودکارآمدی با نگرش نسبت به درس ریاضی دانشآموزان دختر پایه نهم شهرستان قشم ارتباط معنادار وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد خودکارآمدی می تواند عملکرد تحصیلی درس ریاضی دانشآموزان را به طور معناداری پیش بینی کند.

Keywords:

خودکارآمدی , نگرش نسبت به ریاضی , عملکرد تحصیلی درس ریاضی