التزام بخشی به رشد صنعت گردشگری در راستای توسعه مناطق محروم مورد مطالعه: بخش کاکاوند شهرستان دلفان استان لرستان

توسعه صنعت گردشگری به عنوان یک راھبرد و استراتژی به منظور کاستن از عدم توازن ای منطقه ای و سرزمینی و در جھت تعدیل نابرابری میان شھر و روستا و ھمچنین مناطق محروم کشور از حیث فرصت ھا، منابع و منافع، ضرورتی اساسی و اجتناب ناپذیر به شمار می رود و بایستی به عنوان یکی از محورھای اساسی آمایش سرزمین مطرح و به طور جانبه مورد بررسی و اجرا قرار گیرد چرا که بر ھمه دولت ھا آشکار شده که در صورت برنامه ریزی و توسعه ی از پیش اندیشیده، گردشگری قادر است منافع مستقیم و غیر مستقیم اقتصادی، اجتماعی، فرھنگی، محیطی و سیاسی را ایجاد و سھم قابل توجھی را در توسعی ملی ایفا نماید به عبارتی به بھبود شاخص ھای عدالت اجتماعی، ارتقاء سطح زندگی، رفاه عمومی و تعادل و توازن منطقه ای منجر گردد. درھمین ارتباط شناخت و معرفی جاذبه ھای گردشگری بخش کاکاوند شھرستان دلفان و پی بردن به امکانات و تنگناھای موجود به منظور آینده نگری و برنامه ریزی مناسب از اھداف این پژوھش می باشد. که اطلاعات موجود با ترکیبی از روش ھای میدانی و کتابخانه ای مانند روش مشاھده مشارکتی، مصاحب روش اسنادی- کتابخانه ای جمع بندی و تدوین گشت. که با ارایه رویکردھای مناسب برنامه ریزی در توسعه گردشگری به این نتیجه رسیدیم که بخش مورد مطالعه که یکی از ترین مناطق محروم کشور و حتی شھرستان است دارای پتانسیل ھای مھمی از جمله گردشگری درمانی، عشایری، تاریخی، و مذھبی است که به دلایلی از جمله نبود زیرساخت ای مناسب، نبود اطلاعات و آگاھی، توان اقتصادی پایین بخش خصوصی جھت بھره مندی از آنھا در راستای اھداف ذکر شده مغفول مانده است و ھمین مسیله ضرورت توجه به برنامه ریزی صنعت گردشگری را در این منطقه در راستای محرومیت زدایی و توسع تعادلی منطقه ای ضروری می سازد.

Keywords:

گردشگری , برنامه ریزی گردشگری , توسعه وآمایش مناطق محروم