مقایسه یک جلسه تمرین مقاومتی با انسداد جریان خون و روش سنتی، بر ایمونوگلوبولین های (IgM، IgA و IgG) بدنسازان مرد جوان

هدف: این مطالعه به منظور تعیین مقایسه اثر یک جلسه تمرین مقاومتی با انسداد جریان خون و روش سنتی، بر سطح سرمی ایمونوگلوبین های (IgM، IgA و IgG) بدنسازان مرد جوان می باشد. روش تحقیق: بدین منظور 20 نفر داوطلب از میان بدن سازان سالم شهر بهبهان انتخاب شدند. آزمودنی ها به صورت تصادفی به دو گروه انسداد جریان خون (10 نفر) و گروه تمرین مقاومتی سنتی (10 نفر) تقسیم شدند. قبل از شروع تمرین از شرکت کنندگان هر دو گروه خون گیری به عمل آمد. گروه انسداد جریان خون با 25 یک تکرار بیشینه، در مجموع 7 حرکت اندام فوقانی، جلو بازو (4 حرکت)، پشت بازو (3 حرکت)، هر حرکت در 3 ست (20-30 تکراری) انجام دادند و 5 حرکت اندام تحتانی در 3 ست (20-30 تکراری) با استراحت یک دقیقه بین ست ها انجام دادند. گروه سنتی با 80 درصد یک تکرار بیشینه همان حرکات (هر حرکت در 4 ست 6-8 تکراری) را انجام دادند. پس از انجام تمرینات هر دو گروه در خون گیری شرکت کردند. جهت تجزیه و تحلیل یافته ها از آزمون کالموگروف اسمیرنوف، t زوجی و t مستقل استفاده شد. یافته ها: آزمون t زوجی نشان داد که ایمونوگلوبین A، ایمونوگلوبین M و ایمونوگلوبین G در هر دو گروه پس یک جلسه تمرین افزایش معنی داری داشته است (0/05≤p). اما نتایج مستقل نشان داد که بین دو گروه سنتی و انسداد جریان خون در سطوح ایمونوگلوبین های (IgM، IgA و IgG) تفاوت معنی داری مشاهده نشد (0/05≥p). نتیجه گیری: بر اساس یافته های تحقیق حاضر استنباط می شود یک جلسه تمرین مقاومتی به روش انسداد جریان خون نسبت به روش سنتی باعث افزایش بیشتری در سطوح سرمی ایمونوگلوبین A، ایمونوگلوبین M، ایمونوگلوبین G مردان بدنساز جوان می شود.

Keywords:

تمرین مقاومتی , انسداد جریان خون , ایمونوگلوبین A , ایمونوگلوبین M , ایمونوگلوبین G