بررسی آزمایشگاهی استفاده از نانوذرات نانوذرات دی اکسید تیتانیوم ((TiO(2) در ازدیاد برداشت نفت از مخازن نفتی

یکی از روش های افزایش ضریب برداشت نفت استفاده از نانوذرات همراه با تزریق آب به مخازن نفتی است. نانوذرات با تغییر ترشوندگی سنگ مخزن بوسیله کاهش کشش سطحی باعث جابه جایی نفت به تله افتاده در سنگ مخزن گردیده و میزان نفت بیشتری را استخراج می کنند. در این پژوهش با انجام آزمایش های تزریق آب، دبی نفت تولیدی اندازه گیری شد و سپس با تزریق نانوذرات دی اکسید تیتانیوم ((TiO(2) با غلظت های مختلف (25، 50 و ppm 75) و تخلخل 30% دبی و درصد بازیافت نفت تولیدی اندازه گیری شد. نتایج آزمایش ها و بررسی های انجام شده از تست های انجام شده نشان داد که تزریق نانوذرات دی اکسید تیتانیوم کشش سطحی بین نفت و سنگ بستر را کاهش داده و باعث جدا شدن نفت از سنگ مخزن شد که برداشت نفت از مخزن را بهبود بخشید. بیشترین درصد بازیافت نفت زمانی بدست می آید که غلظت نانوذرات 75ppm باشد. در این شرایط درصد بازیافت نفت 43% بدست آمد.

Keywords:

نانوذرات , دی اکسید تیتانیوم , ازدیاد برداشت نفت , مخازن نفتی , سیلابزنی