ساخت شاخص ترکیبی برای یافتن درجه توسعه یافتگی مناطق با داده های غیرقطعی(نمونه موردی:شهرستان های استان کردستان)

استفاده از رویکرد شاخص ترکیبی یکی از روشهای مهم در مطالعه درجه توسعه یافتگی مناطق است. در این مقاله به بررسی مدلی مناسب جهت ارزیابی سطح توسعه یافتگی یک منطقه در حالتی که داده ها قطعی نبوده و به عبارتی عدم قطعیت بر داده ها حاکم باشد پرداخته شده است. ابتدا از مدل بازه ای تحلیل مولفه های اصلی برای کاهش تعداد شاخصها استفاده می شود. سپس از رویکرد ساخت شاخص ترکیبی بر مبنای مدل بازه ای تحلیل پوششی داده ها استفاده می شود. در نهایت به منظور رتبه بندی گزینه ها رویکرد کارایی متقاطع تحلیل پوششی داده ها بکار برده می شود. به همین منظور تعداد 62 شاخص توسعه یافتگی از جنبه های گوناگون انتخاب شده و سپس رویکرد معرفی شده را بر روی 9 شهرستان استان کردستان با استفاده از داده های برگرفته از سالنامه آماری سال 1393اعمال کرده، سپس درجه توسعه یافتگی برای شهرستانهای استان کردستان محاسبه شده است. که نتایج حاکی از آن است که شهرستان بیجار در هر دو کران بالا و پایین در رتبه ی اول توسعه یافتگی و شهرستان سقز نیز در هر دو کران در رتبه ی نهم قرار دارند.

Keywords:

شاخص ترکیبی , درجه توسعه یافتگی , عدم قطعیت , تحلیل مولفه های اصلی , تحلیل پوششی داده ها , کارایی متقاطع تحلیل پوششی داده ها