بررسی رابطه بین آمادگی و تاب آوری سازمانی در برابر حادثه زلزله: بررسی موردی بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی کرمان

حوادث غیرمترقبه اغلب وقایعی غیرقابل کنترل هستند. اگر آمادگی برای مقابله وجود داشته باشد این بحرانها در حد حادثه باقیمانده و در غیر این صورت به فاجعه ای دلخراش مبدل می گردد. لذا داشتن برنامه آمادگی با حوادث (بحران ها) برای هر سازمان و با هرنوع فعالیتی امری حیاتی است. که مراکز درمانی مخصوصا بیمارستانها بدلیل جایگاه حساس آنها در امر خدمت رسانی به آسیبدیدگان در زمان حوادث از این امر مستثنی نیستند. همچنین برای جلوگیری از شرایط بحرانی در یک سازمان، ارتقاء مدیریتتابآوری از اهمیت به سزایی برخوردار می شود. این پژوهش در پی تعیین رابطه بین آمادگی و تاب آوری سازمانی بیمارستانهای علومپزشکی کرمان در برابر حادثه زلزله می باشد.این تحقیق به روش توصیفی همبستگی است. جامعه پژوهش شامل 50 نفر از اعضای کمیته بحران چهار بیمارستان آموزشی علوم پزشکی کرمان می باشد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه های محقق ساخته آمادگی و پرسشنامه تاب آوری سازمانی می باشد کهبراساس مقیاس لیکرت علاوه بر اطلاعات دموگرافیک می باشد. جهت بررسی آزمون فرضیه ها، از ضریب همبستگی پیرسون و بااستفاده از نرم افزار spss 22 انجام شد، که در نهایت به تایید فرضیات در سطح اطمینان 95 درصد انجامید که گویای آنست که، بینآمادگی و ابعاد تاب آوری سازمانی رابطه معناداری وجود دارد. همچنین با استفاده از آزمون میانگین یک نمونه ای، وضعیت تاب آوریسازمانی در بین کارکنان مرد و زن جامعه آماری مطلوب برآورد شده است. بررسی برازش مدل ساختاری تحقیق با استفاده از فنمدلسازی مسیر واریانس (PLS) انجام شد، که نشان از مناسب بودن مدل دارد. با توجه به اهمیت نقش بیمارستانها در بحران، توجهبه آمادگی و تاب آوری سازمانی آنها، امری الزامی به نظر می رسد.

Keywords:

آمادگی , تابآوری سازمانی , آگاهی موقعیتی , ظرفیت تطابقپذیری , آسیب پذیری های کلیدی