نقش تعدیل کننده اعتیاد به تلفن همراه دانش آموزان در رابطه بین ویژگی های شخصیتی با فرسودگی تحصیلی

هدف از مطالعه حاضر بررسی نقش تعدیل کننده اعتیاد به تلفن همراه دانش آموزان در رابطه بین ویژگیهای شخصیتی با فرسودگی تحصیلی بود. این پژوهش از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشآموزان پسر دبیرستان هیات امنایی ملاصدرا ناحیه 2 شهر ری در سال تحصیلی 1396-1395 به تعداد 450 نفر بودند که بر اساس جدول کرجسی و مورگان) 1970 ( تعداد تعداد 210نفر به روش نمونهگیری غیر تصادفی هدفمند انتخاب و پرسشنامههای اعتیاد به تلفن همراه سواری) 1393 (، نسخه استاندارد شخصیتی کاستا و مک کری) 1992 ( و پرسشنامه فرسودگی تحصیلی برسو، سالانووا و اسچافلی) 2007 ( را تکمیل کردند. به منظور تحلیل دادههای آزمونهای میانگین و انحراف معیار، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون سلسه مراتبی استفاده شد. یافتهها نشان داد که بین ویژگیهای شخصیتی و اعتیاد به تلفن همراه با فرسودگی تحصیلی رابطه معنیداری وجود دارد. همچنین نتایج رگرسیون سلسه مراتبی نشان داد که اعتیاد به تلفن همراه در رابطه بین ویژگیهای شخصیتی و اعتیاد به تلفن همراه نقش واسطهای جزیی)و نه کامل( دارد. بنابراین یافتهها میتوان که بخشی از اثر ویژگیهای شخصیتی بر فرسودگی تحصیلی از طریق اعتیاد به تلفن همراه تبیین میشود.

Keywords:

اعتیاد به تلفن همراه , ویژگیهای شخصیتی , فرسودگی تحصیلی , دانشآموزان