بررسی اثرات سطوح مختلف شوری آب آبیاری و کاربرد تیامین در مهمترین ویژگیهای مرتبط با ارزش غذایی میوه گوجه فرنگی

امروزه تنش شوری از مهمترین تنش های غیر زیستی برای تولید محصولات کشاورزی در ایران است، زیرا علاوه بر کاهش مقدار محصول موجب برخی تغییرات نامطلوب در کیفیت محصول و فرآورده های غذایی آن میگردد. تحقیقات نشان داده که تیامین در برخی گیاهان باعث کاهش اثرات سوء ناشی از برخی تنشها میگردد به منظور بررسی کاربرد تیامین در کاهش اثرات تنش شوری آب آبیاری در گوجه ،فرنگی آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در گلخانه اجرا شد . تیمارهای آزمایش شامل سه سطح شوری آب آبیاری (1،3و 5 دسی زیمنس بر متر ) و سه سطح محلولپاشی با تیامین با غلظت های ( صفر ، 50 و 100 قسمت در میلیون ) بودند. مهمترین شاخصهای کیفی و تغذیه ای میوه گوجه فرنگی که بعنوان معیار ارزش غذایی و صنعت فرآوری این محصول برجسته می باشند مورد سنجش قرارگرفتند . نتایج نشان داد در کلیه سطوح شوری آب، تیامین موجب افزایش ویتامین ث میوه ها گردید. در بالاترین سطح شوری آب، افزایش 21 درصدی محتوای ویتامین ث با کاربرد بالاترین غلظت تیامین نسبت به عدم مصرف آن در گیاهان شاهد مشاهده گردید . تیامین همچنین در کلیه سطوح شوری موجب کاهش معنیدار هدایت الکتریکی آب میوهها گردید. در این تحقیق بالاترین مقدار مواد جامد محلول در گیاهان تیمار شده با بالاترین سطح تیامین دیده شد.

Keywords:

تنش شوری , تیامین , گوجهفرنگی , مواد جامد محلول , ویتامین ث