برخورد نزدیک در اولین گام- رویکرد انتقادی به دوره مقدماتی آموزش طراحی معماری با تمرکز بر مساله انرژی و مسایل زیست - محیطی

آموزش مقدماتی طراحی به عنوان زیربنای آموزش معماری اهمیت اساسی در فرایند این رشته دارد. این واقعیت که دانشجویان در فرایند این آموزش ها نه تنها پاره ای مهارت های پایه و دانش های مورد نیاز جهت طراحی را فرا گرفته بلکه اولین تفکراتشان پیرامون نقش های آینده و مسیولیت هایشان پیرامون معماری و جامعه در ذهن آنها شکل می گیرد، به این دوران از فرایند آموزشی اهمیت ویژه ای می بخشد.یکی از وظایف اصلی نظام آموزشی توانمند سازی دانشجویان جهت بر عهده گرفتن مسولیت های خود به عنوان شهروندانی اخلاقی که نسبت به شرایط اجتماعی و زیست محیطی جامعه خود آگاه و فعال هستند می باشد . این مساله، در اساس، دربرگیرنده ی رویکرد انتقادی به شرایط کنونی و شرکت جستن در خلق و گسترش شرایطی بهتر می باشد. این مساله در ساختار آموزشی معماری با توجه بیشتر بر مسولیت های زیست محیطی و اجتماعی معماران تحقق یافته که در این راستا سیستم آموزش مقدماتی نیز می بایست مطابق با این رویکرد و نگاه انتقادی ساختاربندی شود. این مقاله تحلیلی، با رویکردی انتقادی به بررسی ساختار دروس مقدماتی طراحی رشته معماری با تمرکز بر توجه به بحران انرژی و مسایل زیست- محیطی واجتماعی پیش رو می باشد.

Keywords:

آموزش مقدماتی , معماری , انرژی , سیستم آموزش انتقادی , مسایل زیست محیطی