انتخاب سیستم بهینه ساختمانی از نظر هزینه وزمان در پروژه های ساختمانی با روش تاپسیس فازی

کارفرمایان پروژههای عمرانی بر اساس نیاز پروژه و امکانات موجود همواره در پی یافتن روشهایی هستند که هزینه انجام پروژه و زمان اجرای آن را با حفظ کیفیت مورد انتظار به حداقل برسانند.بدیهی است که تصمیمهای نامناسب در هر مرحله از مراحل طراحی سرانجام به طرحی منجر میشود که ساخت آن مشکل یا پرهزینه است و یا اینکه معیارهای پذیرفتنی بودن طرح را تامین نمینماید . به کارگیری الگوریتم هوشمند در مدیریت پروژه ابزاری توانمند برای شناسایی و حذف گزینههایی است که موجب تحمیل هزینههای غیرضروری و اتلاف زمان پروژه میشوند. این پژوهش که با محوریت بررسی رویکرد تاپسیس فازی در پروژهای ساختمانی به انجام میرسد، بر آن است تا میزان تاثیر بکار گیری الگوریتم تاپسیس فازی را در دو عامل هزینه و زمان را جهت انتخاب نوع اسکلت ساختمانی بررسی نماید. در این مطالعه یک ساختار جدید بهمنظور ساخت مدل کاهش هزینه و زمان در پروژهها بر مبنای الگوریتم تاپسیس فازی و بر اساس پارامترهای اولیه، شامل مشخصههای اولیه ساختمان که پیش از مرحلهی طراحی به دست میآیند و آخرین قیمتهای مصالح پیشنهادشده است. داده های مورد نیاز با استفاده از پرسش نامه بررسی شدند . نتایج این تحقیق کمک شایانی به متخصصین کشور جهت انتخاب صحیح و اصولی سیستمهای بهینه ساختمانی می نماید. در این میان الگوریتم پیشنهادی تاپسیس فازی روشی خلاقانه برای تغییر و اصلاح کارکردهای نامناسب در جهت کاهش هزینه انجام یک پروژه ضمن حفظ کیفیت آن است.در این پژوهش با بررسی معیارهای پیشنهادی کارشناسان در مورد دو سازه بتنی وCFT به این نتیجه رسیدیم که سازه هایCFT هزینه و زمان کمتری نسبت به سازه های بتنی نیاز دارند.البته ممکن است در شرایط منطقه ای متفاوت و نظرات متفاوت کارشناسان این نتیجه تغییر کند.

Keywords:

تصمیم گیری چند معیاره , الگوریتم تاپسیس فازی , کاهش هزینه و زمان , مدیریت ساخت و ساز