برقراری عدالت و توسعه آموزشی و راهکارهای آن در مناطق محروم استان

دو واژه ی عدالت و تربیت از دیرباز به صورت جداگانه مورد توجه همگان از شاهان و حاکمان تا رعیت و مردم عادی بوده است .در مورد هرکدام از آن ها مباحث گسترده ای وجود دارد.اما طرح کردن ترکیبی از دو واژه ، ناظر برتاثیرگذاری عدالت بر تربیت است که کار چندان آسانی نیست. پیشرفت یک جامعه را می توان با سنجش عدالت اجتماعی به عنوان والاترین ارزش و آرمان برای رستگاری انسان دریافت. عدالت اجتماعی آرمان جمهوری اسلامی بوده و برآمده از اسلام و سنت آن است اما جامعه امروز به ارتقای عدالت اجتماعی و فرهنگ آن نیاز دارد که می توان از طریق آموزش عدالت محور به آن رسید. آموزش عدالت محور و تلاش در راستای آن، در اصول یک تا سه قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران ذکر شده است. با آموزش عدالت محور می توان به تغییر رفتار فردی رسید که به گسترش عدالت اجتماعی در جامعه منتهی خواهد شد. در عین حال می توان این مهم را از طریق تدوین منشور عدالت اجتماعی با تمرکز ویژه بر آموزش پیگیری نمود. یکی از بحث های استراتژیک نظام جمهوری اسلامی ایران ، بحث عدالت آموزشی است در سند تحول نیز یکی از راهبردهای اصلی را بسط و گسترش عدالت آموزشی قرار داده اند. درواقع یکی از شرایط لازم برای یک جامعه متعالی و پویا و توسعه یافته دستیابی به عدالت، هم به معنای عام آن و هم به معنای خاص آن است ؛ زیرا عدالت آموزشی است که زمینه را برای دستیابی به عدالت اجتماعی فراهم می کند.هدف ما در این مقاله ارایه ی راهکارهایی برای افزایش امکانات جهت تعلیم و تربیت دانش آموزان در مناطق محروم استان هرمزگان مانند جاسک و بشاگرد می باشد که جمع آوری اطلاعات در این مقوله به وسیله ی تحقیق میدانی و استفاده از اطلاعات اینترنتی می باشد.

Keywords:

عدالت , عدالت اجتماعی , تعلیم و تربیت , عدالت آموزشی , محرومیت