تحلیل زلزله های ایران به منظور شناسایی فعالیتهای تکتونیکی

نقش گسل ها و فعالیت آنها در شکل دادن به سیمای پیکرشناسی ایران بر کسی پوشیده نیست. از همین رو شناخت فعالیت گسل ها و جنبش های زمین ساختی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. ساختمان زمین شناسی فلات ایران و حواشی آن با سیستم کمربند چین خورده دوران سوم زمین شناسی ارتباط دارد که از نظر ذخایر معدنی و اقتصادی یک عامل بالقوه و مثبت و از نظر تکان های لرزه خیزی یک عامل منفی می باشد (رمضانی گورابی 1373 ،ص 107 ). کمربند لرزه خیز آلپ- هیمالیا محل وقوع زمینلرزه های متعددی در ترکیه، قفقاز، ایران، پاکستان و افغانستان است. ایران به عنوان قسمتی از این کمربند یکی از سرزمین های زلزله خیزجهان می باشد که افزایش و تجمع نیروها در آن در نتیجه اثر حرکت صفحه عربی به سمت شمال خاور و حرکت شبه قاره هند به سمت شمال می باشد که سبب لرزه خیزی عمده در منطقه شده است (ریاضی راد و همکاران، 1388 ، ص 77). در ایران وقوع زمین لرزه های مکرر از پیامدهای فعال بودن جنبش های زمین ساختی در حال حاضر می باشد. واقع شدن کانون اکثر زمین لرزه های ثبت شده در امتداد دو کمر بند چین خورده و جوان حاشیه ی شمالی و جنوبی (البرز و زاگرس) ایران به خوبی این ارتباط را نشان می دهد (علایی طالقانی، 1384 ، ص 45). امروزه خطر زلزله حداقل 35 کشور را در سطح جهان در برمی گیرد و خود عامل ناکامی های زندگی و اکثر مرگ و میرهاست (اسمیت،کیت، 1382 ،ص 199 ).