رویکردی نوین برای مهندسی ترافیک در شبکه های بیسیم نرم افزار محور

تحرک و جابه جایی کاربران در محیط های شبکه ای بیسیم انکارناپذیر است و وجود این تحرک میتواند منجر به ناتوانی کنترلر در مدیریت و کنترل کارآمد شبکه گردد . علیرغم تلاشهای گوناگون مطرح شده در شبکه های نرمافزار محور با رویکرد بهبود عملکرد شبکههای سیار و بیسیم و همچنین نقش کلیدی و برجستهای که برای آن در شبکه های 5G متصور هستند، این شبکه ها جایگاه خود را در بدنه استاندارد و پروتکل شناخته شده شبکه های نرمافزار محور یعنی OpenFlow پیدا نکردهاند. در این پژوهش هدف اصلی بهبود کیفیت سرویس (به طور خاص کاهش تاخیر) از طریق انتخاب مناسبترین نقطه دسترسی جایگزین در شبکه های بیسیم مبتنی بر استاندارد IEEE 802.11 با بهرهگیری از دید کامل عنصر کنترلر در شبکه های نرمافزار محور نسبت به توپولوژی کل شبکه میباشد. از سوی دیگر مدخلهای جداول جریان در سوییچها به دلیل خصوصیات شبکه های بیسیم و وجود تحرک به طور مکرر بارگذاری مجدد میشوند و این مسیله تاخیرهایی را به شبکه تحمیل میکند که این مشکل نیز به طور چشمگیری کاهش یافته است. همانطور که در نتایج ارزیابی عملکرد مشخص است، کمترین میزان اتلاف بسته، در مدل ارایه شده در این پژوهش به دست آمده است. علاوهبر این، ترافیک در طول ارسال، شاهد توقفی آنی در روند ارسال بوده است که این امر نشان دهنده این موضوع میباشد که مدل ارایه شده بهترین کارآیی را نسبت به رویکرد بارگذاری مجدد جداول جریان و حالت پیشفرض کنترلر برای ترافیک های حساس به زمان و بلادرنگ مانند ویدیو و... دارا میباشد.

Keywords:

شبکه های نرم افزار محور , شبکه های بی سیم سازمانی , دست به دست دهی , OpenFlow , مهندسی ترافیک , تحمل پذیری خطا