آموزش مهارت های مثبت اندیشی بر انگیزه پیشرفت و رضایت از زندگی معلولین

هدف این پژوهش تعیین اثر بخشی آموزش مهارت های مثبت اندیشی بر انگیزه پیشرفت و رضایت از زندگی معلولین می باشد.در همین راستا یک نمونه 40 نفری از معلولین شهرستان جاجرم (استان خراسان شمالی) که تحت پوشش سازمان بهزیستیبودند با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و تعیین شدند.میزان انگیزه پیشرفت نمونه با پرسشنامه انگیزه پیشرفت ACMT ومیزان رضایت از زندگی با سیاهه آکسفورد اندازه گیری شد.یادآوری می گردد رضایت از زندگی یکی از خرده آزمون هایسیاهه آکسفورد می باشد. پژوهش از نوع آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل است، که تعداد 40نفر از آزمودنی ها که نمرات پایین تری از دو آزمون انگیزه پیشرفت و رضایت از زندگی کسب کرده بودند به صورت تصادفیانتخاب و در قالب دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند و متغیر مستقل آموزش مهارت های مثبت اندیشی به مدت 8 جلسه1:30 ساعته بر روی گروه آزمایش صورت گرفت.یک هفته پس از پایان آموزش مجددا پس آزمون برای هر دو گروه اجرا گردید.نتایج آزمون با استفاده از تحلیل کوواریانس مورد آنالیز بررسی قرار گرفت و نشان داد آموزش مهارت های مثبت اندیشی برانگیزه پیشرفت و رضایت از زندگی معلولین معنا دار می باشد.

Keywords:

مهارت مثبت اندیشی , انگیزه پیشرفت , رضایت از زندگی , معلولین