اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش استرس و افزایش ابراز وجود دختران نوجوان بی سرپرست و بدسرپرست

سرپرستی، مسیله ای مربوط به کودکی و نوجوانی بوده و دوره نوجوانی، از نظر سن شروع، سرعت و طول مدت رشد، می تواند بهگونه ای منفی یا مثبت، دوره ای بسیار حساس در شکل گیری شخصیت فرد در آینده باشد. بنابراین، بررسی وضعیت نوجوانان در مراکزنگهداری امری لازم و ضروری است. در این تحقیق، استفاده از رویکرد شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی برای درمان اختلالات روانیاسترس و عدم ابراز وجود، در دختران نوجوان بی سرپرست و بدسرپرست پیشنهاد شده است. زیرا علاوه بر کارایی و اثربخشی اثبات شده این روش، می توان با صرف وقت و هزینه کمتری به نتیجه مطلوبی برای درمان اختلالات مذکور در این گروه از نوجوانان پرداخت. روشتحقیق در این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با استفاده از طرح دوگروهی، یک گروه آزمایش و یک گروه شاهد می باشد. جامعه آماری اینتحقیق، همه دختران 18-12 ساله با حداقل تحصیلات اول راهنمایی است که در مرکز شبانه- روزی نگهداری دختران بی سرپرست وبدسرپرست شهرستان میبد نگهداری می شوند. از میان آنها دو گروه 12 نفره به عنوان گروه آزمایش و شاهد توسط روش نمونه گیریتصادفی انتخاب شده و به پرسش نامه های تحقیق جواب دادند. نتایج نهایی نشان داد که درمان مبتنی بر ذهن آگاهی گروهی، استرس را به طور مینی دار کاهش داده است. لیکن، در زمینه افزایش ابراز وجود، شاهد کافی به دست نیامد.

Keywords:

ذهن آگاهی , استرس , درمان , ابراز وجود , دختران بی سرپرست و بدسرپرست