نقش مالیاتهای غیرمستقیم زیست محیطی بر روی کیفیت محیط زیست در مدل رشد درونزا در ایران

هدف از این مقاله بررسی نقش مالیات های غیرمستقیم زیست محیطی بر روی کیفیت محیطزیست در مدل رشد درونزا است. برای این منظور با استفاده از یک مدل سه بخشی شاملخانوار، بنگاه و دولت و تعریف تابع کیفیت محیط زیست، مقادیر بهینه متغیرها در مدلتعادل عمومی استخراج گردید و با استفاده از روش کالیبراسیون نقش مالیات بر عایدیسرمایه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد مالیات بر عایدی سرمایه منجر به کاهشمصرف و کاهش سرمایه می شود. همچنین افزایش نرخ مالیات بر عایدی سرمایه باعث افزایشدرآمدهای مالیاتی دولت و تامین هزینه جبران آلودگی ها شده و در نتیجه کیفیت محیطزیست افزایش پیدا می کند. باید توجه داشت که جریان هدایت سرمایه در تغییر کیفیتمحیط زیست موثر می باشد. همچنین نتایج نشان داد که افزایش سرمایه در راستای افزایشتکنولوژی های سازگار با محیط زیست نبوده است زیرا همزمان با افزایش کیفیت محیطزیست، سرمایه کاهش پیدا کرده است. لذا باید آثار مثبت و منفی مالیات ها با دیدیهمه جانبه مدنظر قرار گیرد تا ضمن بهره برداری از منافع آن، از کیفیت محیط زیست نیزکاسته نشود و در سیستم اقتصادی اختلالی ایجاد نکند.

نقش مالیاتهای غیرمستقیم زیست محیطی بر روی کیفیت محیط زیست در مدل رشد درونزا در ایران Keywords:

مالیات بر عایدی سرمایه , کیفیت محیط زیست , مدل تعادل عمومی , مدل رشد