جواز یا حرمت ارایه خدمات کمک باروری

امروزه استفاده از شیوه های جدید باروری با سرعت وصف ناشدنی توسط زوجین نابارور مورد استقبال قرار می گیرد. در تمامی شیوه های نوین باروری آنچه در بدو امر ضرورت می یابد، اخذ سلول جنسی از زن یا مرد و تلقیح آن به رحم زن متقاضی فرزند یا زن بیگانه است. سلول جنسی مزبور با تخمک و یا اسپرم همسر یا بیگانه در محیط آزمایشگاه ترکیب می شود و سپس سلول ترکیب یافته به رحم متقاضی منتقل می شود و یا در مرحله پیشرفته تر، جنین به دست آمده به رحم زن متقاضی فرزند یا بیگانه منتقل می گردد؛ جواز یا حرمت اخذ سلول های جنسی یا جسمی از زنان و مردان داوطلب و یا حمل و زایمان از طرف داوطلب جانشینی دربارداری، مسیله مقاله حاضر است که نویسنده به بررسی آن می پردازد. نظر به این که برخی فقها به حرمت این عمل و برخی به جواز مطلق و گروهی به جواز در صورت عدم ارتکاب مقدمات حرام و برخی به وجوب اظهارنظر نموده اند، نویسنده در مقاله حاضر با بررسی دیدگاه های ایشان نتیجه می گیرد که احتمالا اضطرار افراد نابارور دلیلی برای وجوب ارایه خدمات کمک باروری نیست و جز در موارد خاصی که ارایه با ارتکاب مقدمات حرام همراه نباشد و یا ضرورتی از جهت ارایه کننده وجود داشته باشد، ارایه خدمات کمک باروری جایز نیست.

Keywords:

اهدا , خدمات کمک باروری , ضرورت , اضطرار , لمس , استمناء