نقش تفکر انتقادی در آموزش عالی

مدت های مدیدی است که متخصصان تعلیم و تربیت در کلیه سطوح آن، به این وضعیت آرمانیمی اندیشند که نظام آموزشی، علاوه بر اینکه به فراگیران بیاموزد به چه چیز فکر کنند، به آنها چگونه فکرکردن را هم بیاموز، اما فکر کردن در حالت انزوا آموخته نمی شود؛ یا دست کم به طور مطلوب رشد نمی کند. گفت وگو و تبادل نظر در کلاس درس، به ویژه به شکل نقادانه، جریان فکر کردن را تسهیلو اصلاح خطاهای آن را ممکن می سازد. جامعه به دانشگاه به عنوان مقر فرماندهی فکری خود می نگرد واز آن انتظار دارد تا با منابع بالقوه خود و با تربیت تصمیم گیرندگان، رهبران و شهروندان مولد و فرهیخته وایجاد دانش، نگرش، ارزش، مهارت، اخلاق و مسیولیت در آنها، روند فعلی مشکلات را معکوس وتهدیدها را به فرصت های ارزشمند تبدیل کند. این امر زمانی محقق می شود که دانشجویان در کنار کسبدانش و مهارت تخصصی، ارزشها و معیارها را نیز بیاموزند، و در تحلیل و تشخیص مسایل پیشرو باشندیکی ازعوامل مهم و تعیین کننده در کسب جایگاه بایسته و شایسته یک ملت، تربیت منابع انسانی فرهیختهو نهادینه سازی نظام بالنده ای از اندیشه ورزی و تفکر در دانشگاه هاست که با فراهم آوری تمهیدات لازمبرای نگرش انتقادی، خاستگاهی برای کنکاش و پژوهش مستمر بوده، تولید دانش و نظریه پردازی راموجب شود چرا که هر نوآوری و نظریه پردازی فراتر از شناخت و تعمق درموضوع، مستلزم ارزیابیمنطقی و نقد منصفانه ای است که بتواند نقایص، نارساییها و چالشها را شناسایی نموده و به سوی آفرینشایده های نو هدایت شود.

Keywords:

تفکر انتقادی , فرصت ارزشمند , تولید دانش , شکل نقادانه