برنامه ریزی تولید کارگاهی جهت حداقل سازی مجموع دیرکردها و زودکردها با استفاده از الگوریتم ژنتیک

در این مقاله برنامه ریزی n کار مستقل بر روی m ماشین در محیطهای کارگاهی باز با تابع هدف حداقل کردن مجموع دیرکردها و زودکردها مورد بررسی قرارمی گیرد که زمانهایتحویل و پردازش متفاوت و ماشین ها غیر یکسان و غیر موازی در نظر گرفته شده اند. با توجه به راه گشا نبودن مدل برنامه ریزی خطی 0و1 پیشنهاد شده برای مسائلی با ابعاد بزرگ، الگوریتم ژنتیک، که یکی از ابزار های مورد استفاده در دانش نوین داده کاوی می باشد را ارائه می نماییم. با استفاده از این ابزار قدرتمند قادر به غلبه بر محدودیتهای روشهای بهینه سازی استاندارد و سنتی می باشیم که از جمله این محدودیتها زمان حل مسائل و ابعاد و پیچیدگی آنهاست. به طوری که در زمانهای معقول به جواب نزدیک به بهینه و کارایی افزون تر دست یابیم. این گونهه مسائل در مقالات گذشته به عنوان مسائل Np-hard در نظر گرفته شده اند و در پایان با بررسی نتایج حاصل از الگوریتم ژنتیک به تولید مسائل متعدد پرداخته و با استفاده از مدل برنامه ریزی عدد صحیح، صحه گذاری بر نتایج الگوریتم ژنتیک انجام خواهد شد.

Keywords:

برنامه ریزی تولید کارگاهی باز , الگوریتم ژنتیک , معیار مجموع زود و دیرکرد