نقش شبکه ریلی درون شهری در چشم انداز بوم شناختی و اقتصادی حمل و نقل شهر مشهد

هدف این مقاله بررسی اثرات زیست محیطی حمل و نقل شهر مشهد با استفاده از روشی بوم شناختی و ارزیابی پیامدهای اقتصادی آن بر شهروندان است. این بررسی بر مبنای ارزیابی از وضعیت جاری، به عنوان سناریوی پایه یا مرجع و مقایسه آن با وضعیت آتی توسعه و بهره برداری از سایر خطوط شبکه ریلی شهر، به عنوان سناریو مطلوب، صورت گرفته است. بر اساس نتایج به دست آمده، بر اساس سناریو مرجع، جاپای بوم شناختی حمل ونقل شهر مشهد از 0 / 11 هکتار برای هر فرد در سال 1392 به 0 / 16 هکتار برای هر فرد در سال 1606 افزایش خواهد یافت. و در سال 1606 انرژی مصرفی در بخش حمل و نقل به 54 میلیون گیگاژول خواهد رسید که سهم بنزین در بین سایر حامل های انرژی به تنهایی 99 درصد است. بر اساس سناریو مطلوب و با تکمیل شبکه ریلی این مقدار به 44 میلیون گیگاژول کاهش خواهد یافت و جاپای بوم شناختی برابر با 0 / 11 هکتار برای هر فرد؛ یعنی مانند وضعیت فعلی ثابت باقی می ماند که این علاوه بر اثرات مثبت زیست محیطی به لحاظ صرفه جویی اقتصادی ناشی از مصرف بنزین نیز حایز اهمیت است، به طوری که صرفه جویی حاصل از کاهش مصرف بنزین می تواند به تنهایی هزینه های عمرانی و ساختاری شرکت قطار شهری مشهد را توجیه کند.

Keywords:

جاپای بوم شناختی , حمل ونقل پایدار , قطارشهری , مصرف بنزین , شهرمشهد