ارتباط بین استرس شغلی و سلامت روان در کمک جراحان شاغل در بیمارستان های شهر بجنورد

سابقه و هدف: سلامت روانی به عنوان رفتار هماهنگ با جامعه و قدرت سازگاری با واقعیت های اجتماعی تعریف شده و استرس شغلی به عنوان یکی از قویترین عوامل ایجاد کننده اختلالات روانی معرفی شده است. تاثیر استرس بر کارکنان بخش بهداشت و درمان قابل توجه است. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین استرس شغلی و سلامت روان در بین کمک جراحان اتاق عمل انجام شده است. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی همبستگی است. جامعه پژوهش کلیه پرسنل کمک جراح شاغل در بیمارستان های شهر بجنورد و روش نمونه گیری مبتنی بر هدف بوده است. ابزار مورد استفاده پرسشنامه مشتمل بر سه بخش اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ و پرسشنامه استرس شغلی بیمارستانی بود. نمرات بالا در هر دو پرسشنامه نشان دهنده بدتر بودن وضعیت بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS صورت گرفت P-value کمتر از 0/05 معنی دار تلقی شد. یافته ها: میانگین نمره استرس شغلی و سلامت عمومی افراد به ترتیب (فرمول در متن اصلی مقاله) بود. نتایج همچنین نشان داد که میان استرس شغلی و سلامت عمومی همبستگی معنی داری وجود دارد (p=0/006 و r=+0/381) ارتباط استرس شغلی و سلامت عمومی با متغیر های جنس، وضعیت تاهل، تحصیلات، درآمد، وضعیت استخدامی و نوع سکونت معنی دار نبود. نتیجه گیری: : یافته های مطالعه نشان داد که سطح استرس شغلی افراد مورد بررسی در سطح متوسط است و بین استرس شغلی و سلامت عمومی افراد رابطه مثبت وجود داردکه بر لزوم برنامه ریزی جهت کاهش سطح استرس شغلی کارکنان اتاق عمل تاکید دارد.

Keywords:

سلامت روان , تکنسین های اتاق عمل , استرس , پرسنل , بیمارستان