تاثیر پوزولان های طبیعی بر روی خواص مکانیکی بتن خود متراکم

بتن خود متراکم بتنی با کارایی زیاد و عدم جدا شدگی که می تواند پس از ریخته شدن در محل مورد نظر، فضای قالب را پر کند و اطراف آرماتورها را بدون نیاز به تراکم مکانیکی فرا بگیرد. در این مقاله سعی شده است تا با بررسی نتایج بدست آمده از تحقیقات، به تاثیر جایگزینی درصدهای مختلف پوزولان های طبیعی شامل زیولیت، متاکایولین، پومیس و پرلیت بر خواص مکانیکی بتن خودتراکم دست یابیم. نتایج حاکی از آن است که استفاده از پوزولان زیولیت در 15 % جایگزینی با سیمان در تمامی سنین باعث افزایش مقاومت فشاری، کششی و خمشی شده است. همچنین پوزولان متاکایولین با 20 %جایگزینی سبب بهبود خواص بتن خودتراکم می گردد. بیشترین تاثیر افزایش متاکایولین به عنوان یک ماده جایگزین در مقاومت در برابر نفوذ کلرید می باشد. در مطالعه انجام شده بر روی پودر پرلیت به این نتیجه دست یافته اند که نمونه های شامل 2.5 % پودر پرلیت جایگزین سیمان پرتلند، در تمامی سنین دارای مقاومت فشاری برتری بوده و عملکرد بهتری داشته است. در بررسی انجام شده بر روی پوزولان پومیس مقاومت فشاری در سنین اولیه نسبت به نمونه شاهد کاهش یافته اما نکته مورد توجه این است که با افزایش سن مقاومت بتن حاوی پومیس، از بتن خودتراکم معمولی بیشتر است. همچنین پومیس به دلیل داشتن 60 % سیلیس کمک شایانی در دستیابی به مقاومت و دوام خواهد داشت.

Keywords:

بتن خود متراکم , زیولیت , متاکایولین , پرلیت , پومیس