تاثیر قلمرو بر ارتقا کیفیت تعاملات اجتماعی در فضای عمومی مدیاتک
Publish place: International Conference on Contemporary Iran in Civil Engineering , Architecture and Urban Development
Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 535
This Paper With 9 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
CICEAUD01_0838
تاریخ نمایه سازی: 29 فروردین 1397
Abstract:
فراگیر شدن رسانه های جمعی و شبکه های اطلاع رسانی جهانی، موجب تقلیل ارتباط رو در روی افراد، به عنوان عاملی کاربردی و حیاتی گردیده است از این روی افراد به دنبال فرصت هایی در راستای تجربه روابط اجتماعی هستند. حضور جمع کثیری از مردم در یک فضای معماری بزرگ یا یک فضای شهری اولین گام جهت ایجاد مشارکت عمومی می باشد. بارزترین عامل تقویت روابط اجتماعی در فضاهای عمومی، حفظ قلمرو افراد است. دستیابی به قلمرو شخصی سبب امکان تسهیل روابط متقابل اجتماعی و پیوند عاطفی بین فرد و مکان می گردد. به همین منظور خلق مکانی عمومی با حفظ قلمرو در زمینه ارتقاء کیفیت تعاملات اجتماعی یکی از دغدغه های تحقیق حاضر است. پرسش حاضر چنین بیان می شود؛ با توجه به حفظ قلمرو چگونه می توان فضای عمومی خلق کرد که سبب افزایش تعاملات اجتماعی و سطح آگاهی در افراد جامعه گردد نتیجه نهایی تحقیق، برنامه ریزی و طراحی یک مرکز اطلاع رسانی با حفظ قلمرو است. این گونه مراکز اطلاع رسانی در جهان با عناوینی همچون مدیاتک و یا مرکز چند رسانه ایی شناخته می شود. روشی که در این تحقیق مورد استفاده قرار گرفته به طور عمده بر تحلیل محتواست. به علت عدم وجود چنین مراکز اطلاع رسانی در ایران امکان بررسی های میدانی و تحلیل های کالبدی رفتاری در این زمینه وجود ندارد، بنابراین در ابتدا با استفاده از منابع کتابخانه ایی و جستجو در منابع اینترنتی، به گردآوری اطلاعات مفاهیم نوین ارتباطی، اطلاع رسانی، حفظ قلمرو و با استفاده از روند استدلال منطقی این نتیجه گرفته می شود که جوامع امروز بشری به واسطه ماهیت در حال تغییر خود نیازمند مکان هایی جهت شکل گیری تعاملات اجتماعی در حین فرایند اطلاع رسانی و تبادل اطلاعات برای ایجاد حس مالکیت افراد هستند. با توجه به عدم استقبال از فضاهایی که در آن تعاملات اجتماعی شکل می گیرد، جهت جذب افراد نظریه قابل تامل این است که با تقسیم بندی فضاها می توان روابط را به راحتی هدفمند نموده و قلمرویی جهت جلوگیری از پراکندگی تعاملات و حس مالکیت مکانی افراد را ایجاد کرد.
Keywords:
Authors
الهام موهبت زاده
کارشناس ارشد معماری
نورمحمد منجزی
دکترای طراحی شهری و عضو هییت علمی دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه صنعتی جندی شاپور