بررسی و تحلیل لزوم ارتقای فضاهای پیاده و حس تعلق به مکان در بافت مرکزی شهرها ( مطالعه موردی: خیابان امام شهر ارومیه)

امروزه موضوع احیای بافت مرکزی شهرها و توسعه پایدار آن، به صورت مسیله ای مهم در برنامه ریزی شهری درآمده است با شروع انقلاب صنعتی، اختراع اتومبیل و گسترش شهرها، به تدریج اولویت دادن به نقش عابر پیاده و فضاهای پیاده محور در شهرها و فضاهای شهری کمرنگ شده و از کیفیت فضایی عرصه های عمومی شهر، فضاهای باز شهری و پیاده راه ها کاسته شده است، عرصه هایی که خود به عنوان بستر و خاستگاه، نقش محوری در ارتقای سطح تماس ها، ارتباطات و تعاملات اجتماعی بین شهروندان ایفا می کنند. شهر ارومیه به عنوان دومین شهر آذربایجان غربی از این قاعده مستثنی نبوده و غلبه فضاهای سواره بر مسیرهای پیاده، عرصه را بر حضور شهروندان در فضاهای پیاده ی فضاهای شهری تنگ نموده است، مطالعه حاضر به بررسی تاثیر پیاده راهسازی خیابان امام شهر ارومیه با توجه به قطب تاریخی بودن بافت مرکزی و تردد بالای حجم عابر پیاده در این مسیر در راستای جنبش پیاده گستری در این محور می پردازد. روش پژوهش در این مطالعه به دو روش کتابخانه ای و مطالعات میدانی صورت گرفته است و در ادامه از مدل SWOT به منظور شناسایی نقاط قوت و ضعف داخلی، فرصت ها و تهدیدهای خارجی استفاده شده است و درنهایت به ارایه راهکارها و استراتژی های اجرایی در جهت افزایش فضای پیاده این محور پرداخته شده است.

Keywords:

پیاده راه , تعاملات اجتماعی , قطب تاریخی , حجم عابر پیاده , مدل SWOT