تاثیر پیاده مداری بر سرزندگی بافت های تاریخی نمونه موردی: ساغریسازان، شهر رشت

بافت های تاریخی شهرها، محصول خرد و تجربیات انسان از باب فرهنگی، هنری و اجتماعی و معرف تکامل اندیشه و سبک زندگی مردم هر شهر و دیار و به عبارتی بازتاب دهنده ی هویت آنان می باشد. از این رو بافت های تاریخی را می توان میراثی گرانبها از گذشتگان دانست که باید در حفظ ، پویایی و سرزندگی آن برای نسل های آتی کوشید. یکی از عوامل موثر در ایجاد سرزندگی در بافت های شهری ، تعاملات اجتماعی می باشد که با توجه به گرایش ها و سیاست های جدید اتخاذ شده در برنامه ریزی و طراحی شهری و جنبش پیاده راه سازی که مبتنی بر کاهش اتکا به سواره مداری و ایجاد معابر پیاده مدار در اکثر مراکز شهر های بزرگ و بخش های تاریخی آنها می باشد، می توان به این مهم دست یافت. از این رو در این مقاله سعی بر آن است تا با ارتقاء سرزندگی در بافت تاریخی محله ی ساغریسازان با استفاده از شاخص پیاده مداری گامی موثر در پویایی بافت های تاریخی شهر رشت برداشته شود که با استناد به روش توصیفی– تحلیلی و تنظیم پرسشنامه، نظرات شهروندانی که در آن فضا حضور دارند با استفاده از نرم افزار Excel مورد تحلیل و بررسی قرار داده شد. نتایج حاصل از پرسشنامه نشان می دهد که رویکرد پیاده مداری ، به دلایلی همچون افزایش امنیت اجتماعی ، تعاملات اجتماعی و ایجاد آرامش روحی- روانی می تواند به افزایش حس سرزندگی در این محدوده منجر شود.

Keywords:

پیاده مداری , سرزندگی , بافت تاریخی , ساغریسازان , رشت