نقش طراحی در اجتماع پذیری فضاهای فرهنگی

ساختار کالبدی هر شهر، حاصل تعاملات اجتماعی، اقتصادی و نقش عوامل محیطی شهرها در طول زمان می باشد. یکی از عوامل مهمی که به عنوان بخشی از ساختار کالبدی شهرها قلمداد می شود، طراحی مطلوب فضاهای عمومی شهر است. در این میان فضاهای فرهنگی به عنوان یک قرارگاه رفتاری بایستی بتوانند پاسخگوی نیازهای رفتاری ثابت و متفاوت گروه های مختلف مردم ی باشند. میزان موفقیت این فضاها با میزان استفاده از آن ها و حضور انسان در آن متناسب است. در واقع معماری و شهرسازی بای د به جای افتراق و جدایی در پی افزایش تعاملات اجتماعی و همبستگی انسان ها باشد. اما آنچه امروزه در اغلب فضاها ی شهر ی با آن روبرو هستیم،کاهش روابط و مشارکت اجتماعی ساکنان در این فضاهاست. با توجه به پایین بودن سطح تعاملات اجتماعی در این فضاها به عنوان مسیله اصلی تحقیق، مقاله حاضر که به روش تحلیلی – توصیفی است در پی یافتن راه حل مناسب طراحی برای افزایش تعاملات اجتماعی در فضاهای فرهنگی و فرهنگسراها است. یافته های این تحقیق نشان می دهد خلق فضاها ی شهری موسوم به فضاهای اجتماع پذیر در راستای تقویت روابط اجتماعی و یکپارچگی جامعه امری ضروری تلقی می گردد که از نظر روانشناسی محیطی نیز مورد تایید و استقبال همگان خواهد بود. فضاهایی که در ترغیب ملاقات ها، بحث و گفتگو موثر بوده و ساکنین را از محیط های خصوصی و انزوا گرایی به محیط های جمعی و پرنشاط دعوت می نماید.

Keywords:

اجتماع پذیری , تعاملات اجتماعی , طراحی معماری , فضاهای فرهنگی