شناخت تاثیر آموزش مهارتهای زندگی با رویکرد قرآنی بر افسردگی و پذیرش اجتماعی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه مطالعه موردی: شهرستان خرمدره)

Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 452

This Paper With 15 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

DSCONF04_255

تاریخ نمایه سازی: 29 فروردین 1397

Abstract:

پژوهش حاضر با هدف، شناخت تاثیر آموزش مهارتهای زندگی با رویکرد قرآنی بر افسردگی و پذیرش اجتماعی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه شهر خرمدره انجام شده است. روش تحقیق در این پژوهش با توجه به دستکاری متغیر مستقل آموزش مهارتهای زندگی)از نوع تحقیقات نیمه تجربی است. جامعه آماری در این تحقیق کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر خرمدره بودند. نمونه ی آماری مطالعه، 200 نفر از دانش آموزان دبیرستان های خرمدره بودند و روش نمونه گیری، نمونه گیری تصادفی طبقه ای بود. برای سنجش پذیرش اجتماعی از پرسشنامه کراون و مارلو و پرسشنامه بک برای سنجش میزان افسردگی دانش آموزان استفاده شددانش آموزان انتخاب شده در کلاس کارگاه آموزش مهارتهای زندگی بر اساس رویکرد قرآنی قرار گرفتند. پس از گرد آوری داده های مورد نیاز ، از روش آماری تحلیل کوواریانس برای آزمون فرضیه های پژوهش استفاده شد. تحلیلها نشان داد که میانگین معدل در سری بپس آزمون از میانگین معدل در سری پیش آزمون در گروه آزمایش بیشتر است. همچنین در گروه کنترل میانگین معدل در سری پس آزمون از میانگین معدل در سی بخش آزمون کمتر بود. نتایج نشان داد که میانگین افسردگی بیش آزمون از میانگین افسردگی جش آزمون در گروه آزمایش کمتر است. همچنین در گروه کنترل میانگین افسردگی پس آزمون از میانگین افسردگی بش آزمون در گروه کنترل کمتر است. نتایج نشان داد که مانگین پذیرش اجتماعی بپس آزمون از مانگین پذیرش اجتماعی بش آزمون در گروه آزمایش افزایش یافته است. همچنین در گروه کنترل میانگین پذیرش اجتماعی نپس آزمون از میانگین پذیرش اجتماعی پیش آزمون در گروه کنترل کمتر است. بطور کلی یافته ها نشانگر این است که شرکت در دوره های آموزشهای مهارت زندگی با رویکرد قرآنی بر عملکرد تحصیلی و پذیرش اجتماعی دانش آموزان مثبت بوده و همچنین بر افسردگی دانش اموزان اثر کاهنده داشته است.

Authors

لعیا جعفری

دانشجوی دکتری، روانشناسی تربیتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجان، ایران

غلامحسین انتصارفومنی

استادیار و عضوهیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجان