واکاوی ارتقا سطح سلامت بیماران با استناد بر نقش نور ورنگ در طراحی داخلی فضاهای درمانی abstract
فضای درمانی از مهم ترین فضاهایی است که به واسطه شرایط خاص کاربران و کارمندان دارای حساسیت محیطی بوده و نیازمند انتخاب آگاهانه عناصر فضایی می باشد. در این میان استفاده صحیح از رنگ و نور به عنوان اجزای جدایی ناپذیر محیطی می تواند عملکرد فضا را بهبود بخشد و در مقابل استفاده نادرست نتایج عکس در پی خواهد داشت. بسیاری از طراحان و روانشناشان محیطی معتقدند که استفاده از نورهای طبیعی و مصنوعی و نیز انتخاب رنگ و ترکیب های آن در فضاهای داخلی مراکز درمانی با محدودیت هایی مربوط به ترکیبات درست رنگ مواجه است و همچنین نیازمند مطالعات و تحقیقاتی در زمینه تاثیر روانی رنگ های مختلف بر روحیات افراد در شرایط گوناگون( خصوصا در صورت وجود بیماری) می باشد که این مهم در کشور ما مورد سهل انگاری قرار گرفته و در اکثر مراکز درمانی شاهد استفاده از رنگ های روتین و غیر هدفمند هستیم . در این تحقیق در نظر داریم پس از مطالعاتی روی کیفیات رنگ ها و تاثیرات روانی آنها روی افراد با در نظر گرفتن کیفیت نور طبیعی و مصنوعی و تاثیر متقابل نور و رنگ بر هم، و نیز بررسی تاثیر این مولفه ها بر فضاهایی با حساسیت ویژه، از جمله مراکز درمانی، به الگوی مناسبی جهت استفاده در مراکز درمانی مختلف دست یافته و در پی آن کیفیت درمان را ارتقا بخشد. این نوشتار مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای است و رویکردی توصیفی- تحلیلی دارد. در این مطالعه ابتدا به شناخت و مطالعه نور و رنگ و سپس به چگونگی طراحی مناسب برای فضاهای درمانی پرداخته می شود. نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان می دهد که نور و رنگ می توانند تاثیرات مشخصی را بر بیماران به جا بگذارند و طراح در طراحی فضای درمانی می بایست این عوامل را در نظر بگیرد.