تبیین مفهوم زیبایی شناسی در معماری

افزایش سریع جمعیت در چند دهه اخیر و به دنبال آن روند رشد شتابان ساخت و سازهای بدون توجه به معیارهای زیبایی شناسانه مقیاس شهری، منظر شهرها را با چالش جدی مواجه کرده است.نحوه ادراک زیبایی و واکنش عاطفی در برابر آن تا حدود زیادی به ویژگی های روانی و فرهنگی و تجارب فرد وابسته است به همین دلیل گاهی احساس زیبایی یک پدیده ذهنی و یک برداشت شخصی تلقی می شود.موضوع علم زیبایی شناسی تشخیص و درک عواملی است که در ادراک یک شی یا یک فرایند تجربی زیبا یا حداقل خوشایند نقش دارند سه جنبه زیبایی شناسی عبارتند از: زیبایی شناسی حسی، فرمی و نمادین.زیبایی شناسی حسی در واقع پاسخ فرد به محیط است، زیبایی شناسی فرمی با ساختار بصری محیط (ویژگی های بصری و کیفیت های ترکیبی یا هندسی محیط) سروکار دارد و در زیبایی شناسی نمادین معانی، تداعی کننده و لذت بخش محیط است و با لذتی که از پیشینه ذهنی مردم یا ذهنیتی که از ساختار و ویژگی های محیط ساخته ایجاد می شود، سروکار دارد، لذا شناخت نیازهای انسان در طراحی بر مبنای پایداری اجتماعی که به مباحث کیفی فضا مربوط می شوند، اهمیت قابل توجهی دارد. روش تحقیق این پژوهش توصیفی تحلیلی و ابزار گرداوری اطلاعات مشاهده بانکهای اطلاعاتی و شبکه های کامپیوتری می باشد. نتایج تحلیل ها و مطالعات اسنادی بیان گر آن است که انسان به یاری ذوق و احساس زیبایی به ارزشیابی پدیده های هستی می پردازد یعنی از یک سو، پدیده های زیبا و موافق زندگی را جذب می کند و بسط می دهد و از سوی دیگر ، پدیده های زشت ، منفی و مخالف زندگی را از خود می راند محکوم می کند و با آنها می ستیزد.

تبیین مفهوم زیبایی شناسی در معماری Keywords:

زیبایی , زیبایی شناسی , ادراک زیبایی , معماری