طراحی فضای سبز و تفرجگاههای درون شهری گامی در جهت پیوند دوباره زندگی شهرنشینی با طبیعت

در موفولوژی وشکل گیری شکل یک شهرعناصر طبیعی وانسانی نقش بسزایی دارندعوامل توپوگرافی زمین شهر مانند جلگه، پایکو، میزان شیب، جریان رودخانه، هر کدام نقش موثری در شکل وفرم شهر دارند. معضل سلامت و نبود محیطی امن برای نیازهای جسمی و روانی، فضاهای شهری ومسکونی معاصررا تهدید می کند. نبود ایمنی شهروندان در مقابل تصادفات، عدم امنیت در فضاهای شهری وسکونتی , انزوا ، افسردگی وگسست اجتماعی درمحلات شهری ونیز وابستگی مفرط شهروندان به اتومبیل وکم تحرکی در اقشار مختلف از مسایل حل نشده شهری ومحیطی هستند. درچنین شرایطی بکار گیری رویکرد های نوین برنامه ریزی وطراحی محیط برای ارتقای سلامت محیطی شهروندان ضروری است. طراحی فضاهای بازومحلات شهری متناسب باآسایش شهروندان یکی ازاهداف طراحی شهری پایدار به شمار می رود که در رسالهای اخیر مخصوصا در کشورهای توسعه یافته به آن توجه زیادی داشته و ارایه راهنماها ومعیارهای طراحی برای آسایش، سلامت و ایمنی شهروندان ازنتایج چنین رویکردی بوده است. فرضیه این نوشتار آن است که رویکرد طراحی محلات شهری پایدار از طریق طراحی و ارتقای کیفیت فضاهای شهری ونواحی مسکونی می تواند به ارتقای سلامت عمومی شهروندان منجر شود. بر این اساس طراحی فضاهای باز وسبز محلی، برنامه ریزی فضاهای شهری پیاده، ایجادمحلات متراکم با کاربری های مختلط مسکونی وتجاری واداری،اجرای طرح های شهری میان افزا در فضاهای باز وبلا استفاده، افزایش دسترسی فیزیکی وبصری ساکنان به طبیعت از طر یق طراحی طبیعت گرا ، ایجادفرصت های فرهنگی - اجتماعی و تجاری- تفریحی در محله، کاهش وابستگی زندگی شهری به اتومبیل از طریق تجهیز محلات به خدمات عمومی نظیر مدارس محله ای ، توسعه شبکه حمل ونقل بین محلی و ارتقای ، کیفیت فضاهای جمعی در مر اکز محلی متناسب با گروه ها ی جمعیتی استفاده کننده از راهبردهای پایدار برای ارتقای سلامت وایمنی عمومی در محیط شهری شناخته شده است. بدیهی است که افزایش کارایی محیط ومنظر شهری واستفاده بیشترشهروندان نیز به ترویج وگسترش فعالیت فیزیکی وحمل نقل غیر موتوری نیز کمک خواهد کرد. فضای سبز جزء جدایی ناپذیری از فضای شهری است؛ تا آنجا که یکی از مباحث اصلی و مهم در برنامه ریزی و مدیریت شهری، توجه به افزایش سطح سرانه فضای سبز و افزایش کاربری آن در شهرها می باشد. فضای سبز باعث بهبود ریز اقلیم شهر، زیبایی آن و افزایش ارزش افزوده واحدهای تجاری و مسکونی می گردد.

طراحی فضای سبز و تفرجگاههای درون شهری گامی در جهت پیوند دوباره زندگی شهرنشینی با طبیعت Keywords:

فضاهای پیاده مدار , توسعه نوسنت گرا , حمل ونقل عمومی , سلامت , وایمنی طراحی پایدار , اختلاط کاربری ها , اکولوژی سیمای سرزمین