بررسی بازآفرینی محلات فرسوده براساس اصول نوشهرسازی نمونه موردی: قلعه ابکوه شهر مشهد

رشد جمعیت شهرنشین در مقاطع تاریخی منجر به جابه جایی جمعیت به مراکز شهرها و اسکان در بافت های فرسوده گشته است.لذا منجر به افزایش تراکم جمعیت در این فضا ها شده است که تبعات سوء اقتصادی و نا هنجاریهای اجتماعی را به دنبال دارد. روند فرسودگی منجر به کاهش کیفیت زندگی شده است. بنابراین تحولات مذکور نیاز به خدمات گوناگون از جمله نیاز به زیرساخت های حمل و نقل، دسترسی به تاسیسات و تسهیلات و نظایر اینها را در بافت فرسوده اجتناب ناپذیر می کند.هدف از پژوهش حاضرارتقاء بافت فرسوده براساس اصول نوشهرسازی می باشد.تحقیق حاضرازنوع کاربردی بوده است و روش انجام پژوهش توصیفی-تحلیلی می باشد.لذا جهت جمع اوری داده ازروش های میدانی و کتابخانه ای استفاده گردیده جهت تحلیل داده ها ازنرم افزارGIS ومدل کیفی SWOT استفاده گردیده شده است.یافته های تحقیق حاکی از ان است که اجرای نکات مثبت بومی شده اصول نوشهرسازی میتواند به بهبود وضع نابسامان محدوده کمک کند اما نقش این اصل به علت خواستگاهش در محدوده کم رنگ تر بوده و اجرای بهتر اصول نوشهرسازی منوط به بومی کردن آن باشرایط و نوع برنامه ریزی آن در ایران است.

Keywords:

بافت فرسوده , اصول نوشهرسازی , تکنیک SWOT , نرم افزار GIS , محله آبکوه