بررسی ارتباط حس خلوت و تعاملات اجتماعی در مجتمع های مسکونی

تعاریف خلوت بطور مشترک یک ویژگی دارد. نکته اصلی درتمام تعاریف خلوت، توانایی یک فرد یا گروهی از افراد به منظور کنترل تعامل سمعی - بصری و رفتاری با دیگر افراد است. به عبارت دیگر، خلوت و تعامل اجتماعی ارتباط نزدیکی دارند. ایجاد تعادل میان خلوت و تعامل اجتماعی هم به وسیله مفاهیم کالبدی و مفاهیم فرهنگی – اجتماعی که زمینههای روانی لازم را ایجاد مینمایند میسر است. با طراحی کالبدی مناسب فضاهای داخلی هر مسکن ایرانی و ارتباطات فضایی مناسب این مسکن با مساکن همجوار، که در نهایت محله (در این تحقیق مجتمع مسکونی) را شکل میدهند، به نحوی که فضای شخصی مطلوب منطبق بر فرهنگ و روانشناسی شخصیتی فردی ساکنان را فراهم مینمایند، باعث افزایش تعاملات اجتماعی بین ساکنان میگردد. با طراحی کالبدی مناسب فضاهای داخلی مجتمع مسکونی وارتباط آن با مساکن و فضاهای مجاور، به نحوی که فضای شخصی مطلوب منطبق بر فرهنگ و روانشناسی شخصیتی فردی ساکنان را فراهم مینمایند، باعث افزایش تعاملات اجتماعی بین ساکنان میگردد. پژوهش حاضر یک پژوهش تحلیلی-توصیفی میباشد؛ این تحقیق یک فرم امروزی شده ترتیب فضایی (سلسله مراتب فضایی) در شهرهای معاصر با تاکید ویژه ای بر مناطق مسکونی را پیشنهاد میدهد و هدف آن بررسی و تحلیل ارتباط بین خلوت و تعال اجتماعی در بستر مجتمعهای مسکونی جهت ارایه معیارهایی برای طراحان جهت ساماندهی و طراحی مطلوب فضایی میباشد.

Keywords:

خلوت , تعاملات اجتماعی , مجتمع مسکونی