بیومارکرهای سرطان سینه

Publish Year: 1391
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 3,135

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

ICBCMED08_300

تاریخ نمایه سازی: 29 فروردین 1397

Abstract:

سرطان پستان یکی ازشایع ترین سرطانها در زنان جهان است. این بیماری، هتروژن است بطوریکه در بین افراد مختلفپیشرفت و پاسخ به درمان متفاوتی را نشان می دهد. با توجه به اینکه تخمین زده شده است که هر ساله 1152161مورد در جهان به این بیماری مبتلا می شوند و از آنجایی که تشخیص و درمان در مراحل ابتدایی یا حتی پیش بدخیمیباعث کاهش مرگ و میر در اثر این سرطان می شود، اهمیت شناخت و بررسی مارکرهای مولکولی برای تشخیصزودهنگام، پیش آگهی و نهایتا درمان این بیماری مرگبار بشدت احساس می شود. پیشرفت های زیادی که در پژوهشبیومارکرهای سرطان پستان صورت گرفته است، درمان شخصی سرطان پستان را به یک حقیقت تبدیل نموده است. درسرطان، بیومارکر به ماده یا فرایندی اشاره می کند که دال بر حضور سرطان در بدن است. بیومارکر می تواند مولکولیباشد که توسط تومور ترشح می شود یا اینکه طی پاسخ بدن به وجود سرطان، حاصل می شود. از بیومارکرهای ژنتیکی،اپی ژنتیکی، پروتیومیکی، گلایکومیکی، و تصویر برداری ، می توان برای غربالگری، ارزیابی ریسک، تشخیص، پیشآگهی و اپیدمیولوژی سرطان استفاده کرد. در مورد سرطان پستان بیومارکرهایی استفاده شده یا در حال بررسی هستندکه شامل مارکرهای ژنتیکی همچون BRCA1 و BRCA2 گروه کوچکی از مارکرهای رایج مثل رسپتور هورمون های استروییدی، ER و PR و رسپتور فاکتور رشد HER2، و بیومارکرهای نوظهوری مثل miRNAها، و نیز مارکرهای سلولی مثل سلول های بنیادی سرطانی، سلول های توموری در حال گردش می شود. بیومارکرها پیشگوییکننده های کلیدی ای از عواقب سرطان ها، بویژه سرطان پستان، خواهند شد. با شناسایی حضور بیومارکرها درتومورهای پستانی، متخصصان بهتر می توانند درمان های شخصی و کارامدی را تجویز کنند که با احتمال بیشتریمنجر به عواقب مثبت برای بیماران می شود.

Authors

فریده بهاری

شهرکرد، دانشگاه شهرکرد، دانشکده علوم پایه، گروه ژنتیک

مجتبی عمادیبایگی

شهرکرد، دانشگاه شهرکرد، دانشکده علوم پایه، گروه ژنتیک