بررسی هفت مقام عرفانی در غزلیات حافظ
Publish place: سومین کنگره بین المللی فرهنگ و اندیشه دینی
Publish Year: 1395
Type: Conference paper
Language: Persian
View: 1,511
- Certificate
- I'm the author of the paper
Export:
Document National Code:
ICCRT03_005
Index date: 18 April 2018
بررسی هفت مقام عرفانی در غزلیات حافظ abstract
عرفا اعتقاد دارند برای رسیدن به قله ی رفیع معرفت باید منازل و مسالکی را طی نمایند و سلوک طریق عرفان با مقیم شدن در مقامات آغاز می گردد. اغلب عرفا مقامات عرفانی را هفت مقام می دانند؛ سالک باید منزل به منزل این مقامات را سپری نماید. طی کردن این مقامات، مستلزم اختیار و حاصل نوعی بیداری است. این مقاله قصد دارد به این مساله بپردازد که: نگاه حافظ به مقامات عرفانی چگونه است حافظ از آبشخورهای عرفانی زیادی در شعر خود بهره برده است؛ اما دیدگاه او به مقامات عرفانی، با دیدگاه عرفای بزرگ متفاوت است. او به توبه، زهد و ورع با طنز و انتقاد می نگرد اما از دیگر مقامات عرفانی چون صبر، فقر، توکل و رضا با تکریم یاد می کند. دلایل سیاسی و اجتماعی حاکم بر عصر حافظ می تواند نگاه متضاد و متناقض او را به این مقامات، توجیه نماید.
بررسی هفت مقام عرفانی در غزلیات حافظ Keywords:
بررسی هفت مقام عرفانی در غزلیات حافظ authors
زینب باقری
دانشجوی دورهی دکتری زبان و ادبیات فارسی