دین و دمکراسی

بحث های متفاوت در باب جدایی دین و سیاست و سکولاریسم این فکر را در من برانگیخته کرد که آیا چیزی به عنوان جامعه دینی با دموکراسی سازگاری دارد یا خیر. زیرا باب وود در مباحث گفته شده عدم وجود دموکراسی در جامعه دینی و در نتیجه آن رسیدن جوامع دینی به حکومت های رتوتالیت یا دیکتاتوری عدم شکوفایی جامعه از جهات مختلف علمی و تکنولوژیک بوده است. این اعتقاد که جامعه دینی تحمل و ظرفیت پذیرش دیدگاههای مختلف را ندارد مجالی برای من ایجاد نمود تا در این مورد بیشتر بیندیشم و حاصل آن تحقیق پیش رو می باشد که سعی دارد به روش استقرایی از بررسی جزییات به اثبات کلیتی برسد مبنی بر اینکه دین نفی کننده دموکراسی نمی باشد . این پرسش اصلی تحقیق را تشکیل می دهد که آیا دین و دموکراسی با یکدیگر قابل جمع هستند فرضیه های موجود نیز، بررسی می نماید رویکردهای فردگرایانه در جوامع بشری بهتر از رویکرد دینی است. رویکردهای فردگرایانه منطبق تر بر مبانی دموکراسی می باشد. دین زایشگاه، دموکراسی واقعی در جوامع انسانی است. فرضیه اهم در این تحقیق یافتن و قبول جایگاه اصلی انسان و خاستگاه واقعی او تطابق آن بر شریعت می باشد. متغیرها در تحقیق، جوامع مختلف بشری، خاستگاه فکری جوامع، میزان بینش آگاهی جامعه نسبت به دستورات دینی، ارتباط جامعه با روح کلام خداوند از طریق درک قرآن مجید، عقبه تاریخی و سیاسی جامعه، میزان تکامل فکری در فرآیند آمیزش در دهکده جهانی و متغیرهای دیگری که هر کدام در جایگاه خود می تواند استنباط از حقایق وجوه انسانی و کلام خداوندی را دگرگون سازد.

دین و دمکراسی Keywords:

دین , دمکراسی , اندیشه نو , سنتگرایی