معنای زندگی در آثار تمثیلی ابن سینا

معنای زندگی یکی از مهم ترین مسایل وجودی انسان است، که همواره در پس زمینه ذهن عموم انسانهاو پیش درآمد کار خواص آنان از فلاسفه و روانشناسان بوده است. در این میان ابن سینا به عنوان یک فیلسوف وجودی، از این مسیله چشم پوشی نکرده، همواره در سراسر آثار خود می کوشد تا تبیینی معقول و واضح از معنای زندگی ارایه کند. از میان سه کاربرد اصلی لفظ معنا ، یعنی هدف، ارزش و کارکرد، تمرکز اصلی ابن سینا بر دست یابی به هدف زندگی است. این مقاله می کوشد تا با روش توصیفی- تحلیلی - مقایسه ای، و از زاویه ای نو، این مسیله را در سه اثر تمثیلی حی بن یقظان، رساله الطیر و سلامان و ابسال مورد بررسی قرار دهد. در نگاه ابن سینا شناخت معنای زندگی و دست یابی به هدف آن، راهی بس دشوار و پر مانع است، که گاه از آن موانع به دوستان ناباب (در حی بن یقظان) و گاه به دام و دانه وغل و زنجیر (در رساله الطیر) و گاه به طنازان عشوه گر (در سلامان و ابسال) تعبیر می کند. شیخ تنها راه رهایی از این اوضاع ناگوار و دست یابی به هدف را در حرکتی آگاهانه، مبارزه ای مستمر و نگاهی دقیق به دور دستهای حیات بشری جستجو می کند.

Keywords:

ابن سینا , معنای زندگی , حی بن یقظان , رساله الطیر , سلامان و ابسال