جایگاه مالکیت فکری در بستر شرکت های دانش بنیان

آن چه در حقوق تجارت و در مفهوم سنتی آن همواره در باب شرکت ها و هسته اصلی شکل گیری آن ها مورد لحاظ بوده، سرمایه شرکت است که طبق قانون، این سرمایه یا همان آورده اعم از وجه نقد یا آورده غیرنقدی بوده است؛ این آورده غیر نقدی را می توان مصداق دانش و ایده های خلاقانه در شرکت های دانش بنیان دانست. از همین رو، امروزه آگاهی سرمایه گذاران، کارگزاران بازار سهام و مشاوران مالی در مورد اهمیت و ارزش دارایی های فکری رو به افزایش است و موجب شده تا این افراد به ارزیابی دارایی های ناملموس توجه ویژه ای نمایند. اغلب شرکتها در سراسر جهان بر اهمیت و ارزش دارایی های فکری خود تاکید می کنند؛ در صورتی که ایده های نوآورانه، طرحهای مبتکرانه و برندهای قدرتمند شرکت به صورت قانونی توسط حقوق مالکیت فکری مورد حمایت قرار نگیرند، ممکن است این دارایی ها به صورت آزاد و قانونی توسط هر شرکت یا شخص دیگری بدون محدودیت مورد استفاده قرار گیرند. با این حال، وقتی این دارایی ها توسط حقوق مالکیت فکری مورد حمایت قرار گیرند، برای شرکت ارزشی واقعی به وجود خواهد آمد، به طوری که با استفاده از این حقوق انحصاری، دیگران نمی توانند بدون اجازه از آن بهره گیری اقتصادی نمایند. علی رغم این پیشرفت ها و تحولات اساسی در قلمروی شرکت های دانش بنیان موانع و محدودیت های حقوقی و قانونی همچون اشکالات قانونی در ثبت اختراعات، ناکارآمدی سیستم در جذب اعتماد مخترعین، عدم تفکیک دقیق ایده های فکری به عنوان شالوده اساسی شرکت های دانش بنیان و نبود برنامه ریزی مدون و دقیق برای برون داد عملی این دستاوردها از اهمﱢ خلاهای موجود محسوب می گردد که تلاش برای رفع این موانع و ارایه راهکارهای عملی در این نوشتار مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

Keywords:

مالکیت فکری , شرکت های تجاری , دانش بنیان , خلاهای قانونی