بررسی وضعیت خوش بینی و ارتباط آن با برخی از عوامل جمعیت شناختی در دانشجویان شاهد و ایثارگر شهرستان زابل

روان شناسی مثبت نگر به عنوان رویکرد تازه ای در روان شناسی، بر فهم وتشریح شادمانی و احساس ذهنی بهزیستی و همچنین پیش بینی دقیق عواملی که بر آنها موثرند، تمرکز دارد. هدف مطالعه حاضر تعیین ارتباط خوش بینی و عوامل مرتبط با آن در دانشجویان شاهد و ایثارگر شهرستان زابل بود. روش کار: بدین منظور 92 نفر از دانشجویان مشغول به تحصیل در دانشگاه های شهرستان زابل، آزمون سنجش خوش بینی و پرسشنامه محقق ساخته را تکمیل نمودند. جهت آنالیز داده ها از نرم افزار آماری16SPSS استفاده گردید و از روش های آمار توصیفی و استنباطی شامل تی تست و تحلیل واریانس (ANOVA) استفاده شد. سطح اطمینان95٪جهت گزارش نتایج در نظر گرفته شدل یافته ها: نمره کل خوش بینی دانشجویان شاهد و ایثارگر نشان داد که بیشتر دانشجویان در گروه بدبین و نسبتا بدبین قرار دارند. نتایج آزمون تی تست نشان داد که بین نمره خوش بینی و متغیرهای دموگرافیک جنسیت، شاغل و غیر شاغل بودن دانشجویان، تاهل، منزل شخصی و استیجاری اختلاف معنی داری و جود ندارد P> 005. آزمون Anova نشان داد که از بین متغیرهای دموگرافیک گروه های سنی، مقاطع تحصیلی، وضعیت شاهد و ایثارگری پدر، تعداد اعضای خانواده و وضعیت خانوادگی با نمره خوش بینی تنها مقاطع تحصیلی دانشجویان ارتباط معناداری داشت P<0.05 نتیجه گیری: نظر به این که عوامل شخصی و اجتماعی سهم ناچیزی در نمره خوش بینی داشتند، پیشنهاد می شود از طریق آموزش رفتارهای داوطلبانه و اختیاری، برای افزایش خوش بینی اقدام شود و در مقابل عوامل خانوادگی و شخصی را مانع و محدود کننده خوش بینی خود ندانند.

Keywords:

روانشناسی مثبت نگر , خوش بینی , دانشجویان شاهد و ایثار گر , بدبین , نسبتا بدبین