بررسی رابطه ی بین هوش هیجانی و رفتارهای خودتخریبی در دانشجویان دختر دانشگاه فردوسی مشهد

هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه بین میزان هوش هیجانی و رفتارهای خودتخریبی در گروه دانشجویان دختر دانشگاه فردوسی مشهد است. پژوهش حاضر از نوع توصیفی و علی- مقایسه ای و جامعه ی آماری پژوهش حاضر را کل دانشجویان دختر دانشگاه فردوسی مشهد در سال تحصیلی92 تشکیل می دهند. به این منظور 200 دانشجوی دختر به روش نمونه گیری طبقاتی و بنا به میزان درصد دانشجویان در دانشکده ها انتخاب شدند. ابزار اصلی اندازه گیری پژوهش پرسش نامه ی هوش هیجانی بار- ان و پرسش نامه ی محقق ساخته سنجش رفتارهای خودتخریبی بود. نتایج تحلیل آماری همبستگی پیرسون نشان میدهد که بین هوش هیجانی و میزان رفتارهای خودتخریبی رابطه منفی معناداری وجود دارد سطح معناداری . 00/0 همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان می دهد که متغیر هوش هیجانی توان پیش بینی متغیر ملاک، رفتارهای خودتخریبی را دارد. براساس نتایج به دست آمده میزان F مشاهده شده برای متغیر هوش هیجانی معنادار است و این متغیر %80 از تغییرات واریانس مربوط به رفتارهای خودتخریبی را تبیین می کند. نتایج این پژوهش نشان داد که بین میزان هوش هیجانی و رفتارهای خود تخریبی رابطه ی منفی معناداری وجود دارد و همچنین هوش هیجانی میزان رفتارهای خودتخریبی را پیش بینی می کند.

Keywords:

هوش هیجانی , رفتارهای خودتخریبی , دانشجو