روابط انسانی در مدارس و تاثیر آن بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان شهر خلیل آباد

پیشرفت و عملکرد تحصیلی دانش آموزان، اولویت اول اهداف آموزشی هر نظام آموزش و پرورشی است. یک دسته از عواملی که میتواند بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان موثر باشد، عوامل آموزشگاهی از جمله روابط معلم و دانشآموز است. آموزش بدون ایجاد رابطه معنایی نخواهد داشت. این مطالعه با استفاده از روش توصیفی همبستگی انجام شد. ابتدا با استفاده از روش های نمونه گیری خوشه ای، طبقه ای نسبتی و تصادفی ساده تعداد 75 نفر از دانش آموزان پسر مقطع متوسطه اول شهرستان خلیل آباد به عنوان نمونه انتخاب گردیدند و سپس پرسشنامه کیفیت زندگی مدرسه ویلیامز و باتن (1981) بر روی آنها اجرا شد. در این پژوهش برای سنجش عملکرد تحصیلی دانش آموز از نمره دانش آموز در آزمون بنیه علمی استفاده گردید.یافته های پژوهش نشان داد که همبستگی بین عملکرد تحصیلی و فرصت (r=0/32 p=0/01)، نمره کلی کیفیت زندگی (r=0/31 p=0/01)، و رضایت عمومی (r=0/30 p=0/05)، رابطه با معلم (r=0/26 p=0/05) و پیشرفت (r=0/23 p=0/05)، مثبت و معنی دار است. رابطه بین عملکرد تحصیلی و عواطف منفی، معکوس و معنی دار شد .(r=-0/28 p=0/05) همچنین بین عملکرد تحصیلی و ماجراجویی رابطه معنی داری یافت نشد .(r=0/09 p=0/43)نتایج نشان داد که هر چه دانش آموز به دوران تحصیل و آموزه های آن در مدرسه به عنوان فرصتی برای آماده سازی خود برای زندگی آینده خود بیشتر نگاه می کند، هر چه کیفیت کلی زندگی در مدرسه از دید دانش آموزان بالاتر رود هرچه میزان رضایت عمومی دانش آموز از مدرسه بالاتر باشد هر چه رابطه دانش آموز با معلم بهبود پیدا می کند هر چه دانش آموز در مدرسه احساس پیشرفت مثبت بیشتر دارد و در مقابل هرچه میزان عواطف منفی دانش آموز نسبت به مدرسه کاهش یابد عملکرد تحصیلی وی بهتر می گردد.