مذهب، معنویت و سلامت روان

امروزه یکی از مهمترین شاخصهای توسعه فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و اقتصادی هر جامعه را سطح سلامت روانی افراد آن جامعه تشکیل می دهد به نحوی که در قرن حاضر نبود سلامت روانی را گرسنگی عصبی نامیده اند. مطالعات نشان می دهد: عملکردهای مذهبی نظیر حضور در اماکن مذهبی، خواندن کتب مقدس مانند قرآن، انجیل، تورات و دیگر نوشته های مذهبی و شرکت در فعالیت های دینی با بهداشت روانی همبستگی مثبت دارد. معنویت علاوه بر تاثیر بر بهداشت روان می تواند زمینه ساز برخی ویژگی های شخصیتی و خلقی در افراد باشد. طبق نظریه روانشناسی تحلیلی ژرفا، روان دارای دو سطح شخصی و فراشخصی است و روح، اندام انتقال دهنده تجارب مذهبی و بارقه ملکوتی بین شخص و فراشخصی روان است. سطح فراشخصی روان همان نفس یا جنبه مشترک ازلی بین انسان و خداوند است. طبق این مکتب روانشناسی، هنگامی که تجربه الهی و بارقه ملکوتی ادراک می شود وبر اختلالات روانی اثر شفابخش دارد که در سطح هشیارانه شخصی روان با استفاده از تعبیر و تفسیر نمادها مورد پذیرش قرار گیرد. در بررسی عادات و مناسک مذهبی یا فلسفه عملی یا علم اخلاق در ارتقای بهداشت روانی و کمال روانشناختی انسان، تاثیر شفابخش فنون مذهبی مانند نیایش و نماز، گذشت و ایثار و مراقبه در شرایط رواندرمانی بالینی مورد توجه قرار گرفته است و همانند عرفان اسلامی، موجب آشتی بین انسان و ماهیت الهی او گردیده است. در مجموع رابطه بین مذهب و سلامت روان مثبت است و افرادی که دارای مذهب هستند در مقایسه با افراد غیرمذهبی سلامت روان مثبت تری دارند.

Keywords:

مذهب , سلامت روان , معنویت