ظرفیت مشارکت زنان در مدیریت محیط زیست شهری الزامات و اقدامات اولویت دار

توسعه شهری در ایران رشدی شتابان، نامنظم و جدای از ظرفیت های اکولوژیک محلی، ناحیه ای و منطقه ای داشته است. شاید یکی از دلایل نابسامانی وضعیت محیط زیست شهری بی توجهی و یا کم توجهی مطالعات طرحهای توسعه شهری به مقوله بررسی، تجزیه و تحلیل، تلفیق و پیشنهادهای بخش طبیعی و محیط زیست شهرها باشد، اما به نظر میرسد نادیده گرفتن نقش ظرفیت مردم (زنان و مردان) در دانش زیست محیطی نیز عامل موثری باشد. اگر تاثیرگذاری بر محیط زیست شهری را به سطوح؛ اجتماعی، سازمانی، خانوادگی و فردی تقسیم بندی کنیم، بدون شک تاکنون سطوح اجتماعی و سازمانی در شهرها تاثیرگذار بوده اند.هدف این مقاله تبیین ظرفیت مشارکت زنان و شناسایی راهکارهایی برای بکارگیری مشارکت زنان در سطوح خانوادگی و فردی در برنامه ریزی زیست محیطی است. این تحقیق از نوع کاربردی بوده و از روش تحقیق توصیفی استفاده شده است. اطلاعات لازم برای این پژوهش از طریق روش کتابخانه ای و تکمیل پرسشنامه جمع آوری شده و از نرم افزارSPSS جهت تحلیل داده ها استفاده شده است. نتایج این تحقیق نشان میدهد که برای استفاده از ظرفیت مشارکت زنان در برنامه ریزی محیط زیست شهری باید در سطوح خانوادگی و فردی برنامه ریزی شود و همچنین اقدامات اولویتدار در برنامه ریزی محیط زیست شهری در سطوح خانوادگی و فردی کارآمدتر از سطوح اجتماعی و سازمانی است.

Keywords:

محیط زیست شهری , مشارکت زنان , توسعه شهری , کرمانشاه