رابطه جرایم زندانیان با ویژگی های جمعیت شناختی، تحلیل جامعه شناختی

هدف: هدف این پژوهش بررسی رابطه ویژگی های جمعیت شناختی زندانیان در 7 استان کشور، با نوع و میزان جرم آنها بود. روش این مطالعه به روش توصیفی در کلیه 220 زندانی تازه وارد در دی و بهمن سال 1387 در 7 زندان بزرگ کشور (زاهدان، ارومیه، کرمانشاه، کرج، بندر عباس یزد و گرگان) انجام شد. تحلیل ویژگی های فردی (سن، سطح سواد، بیکاری، فقر و محل زندگی) زندانیان در چارچوب نظریات ساختارگرایی و کارکرد گرایی با کمک نرم افزار آماری SPSS19 صورت گرفت. یافته ها: افزایش سن و سطح تحصیلات زندانیان با ارتکاب به جرایم، به ویژه سرقت) که بیشترین فراوانی را در میان جرایم به خود اختصاص داده، رابطه معکوس داشت و فقط در مورد کلاهبرداری رابطه مستقیم مشاهده شد. میزان جرم و ارتکاب مجدد آن با سطح تحصیلات و درآمد رابطه ای معکوس و با شهرنشینی و متارکه رابطه ای مستقیم داشت. ضرب و جرح و تصادفات رانندگی با شهرنشینی رابطه معکوس و کلاهبرداری و قاچاق مواد مخدر و همچنین سابقه تکرار آنها با شهرنشینی رابطه مستقیم داشت. نتیجه گیری: عوامل جمعیت شناختی همچون سن و سطح تحصیلات و درآمد پایین در ارتکاب به جرایم به ویژه سرقت، نقش قابل توجهی دارند. همچنین عامل محل سکونت نیز بر ارتکاب انواع جرم نیز مرتبط است، به طوری که جرایم اعتیاد قاچاق مواد مخدر و کلاهبردی و تکرار آن بیشتر در میان شهرنشینان و ضرب و جرح و تصادفات رانندگی و تکرار آن در روستانشینان وقوع بیشتری دارند.

Keywords:

جرم , جمعیت شناسی , زندان , انحرافات اجتماعی , شهرنشینی